مدیریت بحران (به انگلیسی: Crisis management) از اصطلاحات حوزه مدیریت است، که به مجموعه‌ای از فعالیت‌ها، چاره‌جویی‌ها و دستورالعمل‌هایی اطلاق می‌گردد، که مدیریت یک سازمان، در چالش با بحران انجام می‌دهد و هدف آن کاهش روند، کنترل و رفع بحران است. بطور کلی مدیریت بحران به معنای سوق دادن هدفمند جریان پیشرفت امور، به روالی قابل کنترل و انتظار بازگشت امور در اسرع وقت، به شرایط قبل از بحران است. مدیر بحران، کسی است که تهدید کننده‌ها را بشناسد و از فرصتها خوب استفاده کند. مدیر بحران باید به دنبال راه کارهایی جهت کاستن ابعاد بحران باشد . به عبارت دیگر آثار هر عامل را با پارامترهای دیگر سنجید و پس از تحلیل نسبت به رفع آن بکوشد. مطالعات نشان داده است که یکی از اصول اساسی برای مقابله با بحران، آمادگی در مقابل آن می باشد که شرط اولیه آن تمرکز همه نیروها در جهت ارتقا آگاهی های عمومی، احساس مسئولیت و جلب مشارکت عمومی در شرایط رویارویی با بحران به منظور کاهش آسیب پذیری می باشد؛ چرا که یکی از مهمترین عواملی که عواقب بحران را تشدید می کند، فقدان یا ناکافی بودن اطلاعات کافی در مورد خود بحران ها است. در این میان، آموزش از بهترین شیوه های ارتقای شاخص مدیریت بحران است.
