مسگری هنر کهن ایران :
مسگری یکی از صنایع دستی کهن ایران است. اشیا و ظروف مسی دست ساز از زمان های دور در موزه‌ها قابل مشاهده هستند. پیشینه مسگری در ایران حداقل به پنج هزار سال پیش می‌رسد و به ظن غالب اولین فلز مکشوفه بدست انسان همین فلز مس بوده و اولین فلزکاران نیز ایرانیان بوده‌اند.
از جمله مراکز عمده این هنر شهرهای کاشان، اصفهان، کرمان، زنجان و شیراز می‌باشد.
صنعت مسگری در کرمان، اصفهان و کاشان و شاید شهرهای دیگر ایران در دوران اسلامی و تا به امروز از رونق و شکوفایی برخوردار بوده به گونه‌ای که در اغلب این شهرها یکی از بازارها با عنوان بازار مسگرها به صاحبان این هنر – صنعت اختصاص داشت. در بازار مسگرهای این شهرها ده‌ها مسگر به قوت بازو و ضرب چکش خود، انواع ظروف، وسایل و اشیا» مسین را می‌ساختند. امروزه در این بازارها هنوز آثاری از این هنر یافت میشود. کشف دو کوره ذوب فلز در محوطه سه هزار ساله «اسپیدژ» در سیستان و بلوچستان نشان داد که مردم اسپیدژ، پیش از تاریخ به هنر مسگری و فلزکاری مسلط بوده‌اند.
اشیا و ظروف مسی دست ساز از زمان های دور در موزه ها قابل مشاهده هستند. از جمله مراکز عمده این هنر شهرهای کاشان، اصفهان، کرمان و شیراز می باشد. در آن دوران ابتدا استاد کار گدازنده شمش و قطعات مس را به ورق مس تبدیل می کرد. برای این منظور وی کوره یا بوته ای که شبیه به بوته ریخته گری بود به کار می برد و بوته ها را با انبر کج ویژه از کوره خارج میکرد و فلز گداخته را در قالب های شمش (ریجه) می ریخت.
جهت ثبت نام در دوره آموزشی فلزکاری بر روی تصویر فوق کلیک نمایید
دوره غیر حضوری است و محتوای الکترونیکی در قالب CD یا DVD به آدرستان ارسال می گردد
پس از پایان گواهی و مدرک معتبر دوره آموزشی فلزکاری قابلیت ترجمه رسمی دریافت می نمایید
مشاوره رایگان: ۰۲۱۲۸۴۲۸۴ و ۰۹۱۳۰۰۰۱۶۸۸ و ۰۹۳۳۰۰۲۲۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۳۳۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۸۸۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۹۹۲۸۴
کار اصلی او آن بود که شمش را بکوبد و به ورق تبدیل کند. این کار چکش زدن یا چکش کاری با کمک یک یا دو نفر چکش کار در دو مرحله کاملا متمایز انجام می شد. یعنی نخست فلز را با چکش کف تخت میکوبیدند یا به اصطلاح خودشان وا می چیدند و بعد با چکش چهار سو آن را صاف می کردند. در این هنگام فلز دیگر چکش خور نبود و باید تاب دیده یا دست افشار می گردید که این کار را با حرارت دادن مجدد فلز انجام می دادند. این فرایند ادامه می یافت تا اینکه اندازه صحیح و ضخامت مورد نیاز به دست می آمد. گدازنده مس هدفش این بود که تا آنجا که ممکن بود فلز را مطابق شکلی که مورد احتیاج مسگر است تهیه کند.
در کارگاه های کوچکتر، کار مس گدازی را خود مسگر انجام می داد و ورقه ساخته شده یا شمش های حاضر شده مس را از کارگاه های گداز مس می خرید و یا مس قراضه را خودش آب می کرد و به شمش و سپس ورق تبدیل می نمود. محصول عمده مسگری ظروفی با شکل ها و اندازه های گوناگون است. ظروف کوچک را از یک تکه مس، چکش کاری می کنند و اغلب تو گود هستند.
در این مورد ابتدا مس را باز میکنند و پس از هر دور باز کردن یک تاب به آن می دهند، اشیا بزرگتر را نیز به همین طریق از ورقه های گرد بدست می آورند. این کاری است که احتیاج به مهارت و استادی بسیار دارد. با آمدن کارخانه نورد مس و تهیه ورق مس ره بصورت صنعتی کارگاههای گداز مس از میان رفتند. امروزه مراحل تهیه ظروف مسی هم بطور عمده با کمک دستگاه های برقی انجام میشود که این به علت افزایش تقاضای بازار و پایین آوردن قیمت تمام شده محصول است. هرچند هنوز هم ذوق هنری استاد کار سازنده در زیبایی و کمال ظروف ساخته شده نقش اصلی را دارد.
شاید به مطالعه این مطلب هم علاقمند باشید: همه چیز در مورد موزه
