با توجه به تجارت بینالملل و نیاز به استفاده از استانداردهایی که مورد قبول کشورها باشد، مؤسسه بینالمللیISO با همکاری مؤسسه IEC با تشکیل گروههای اشتراکی (JTC1) اقدام به تدوین استانداردهای بینالمللی برای تولید و مستندسازی محصولات نرمافزاری نمودند. استاندارد ISO/IEC 12207 که در سال ۱۹۹۵ ارائه شد توصیههایی برای کل چرخه ساخت و حیات یک محصول نرمافزاری پیشنهاد کرده است. پس از آن انجمن IEEE که مهمترین انجمن حرفهای بینالمللی در تدوین استانداردهای مهندسی نرمافزار است به کمک مؤسسه EIA اقدام به بومیسازی استاندارد ۱۲۲۰۷ در جامعه امریکا نمود و نسخه بومی شده و بهتر توصیف شده آن تحت عنوان IEEE/EIA 12207 را ارائه نمود.
سه هدف اساسی از تبیین استاندارد ISO/IEC 12207 در آمریکا مطرح بوده است که عبارتند از :
• استاندارد بایستی سیستم های تجاری را به بهترین نحو پوشش دهد.
• استاندارد بایستی با برنامههای کاربردی با نیازهای پیچیده و شرایط سیستمهای دفاعی سازگاری داشته باشد.
• استاندارد بایستی سازگاری خودرا به منظور فروش جهانی نرمافزار حفظ کند.