خشم چیست؟

نوع بروز خشم در همه انسان ها یکسان نیست و می تواند به صورت های مختلفی نمایان گردد. به طوری که در برخی افراد واکنشی جنون آمیز و در برخی دیگر بسیار جزئی است. همچنین خشمگین شدن در انسان آثار فیزیولوژیکی به همراه دارد که عبارت اند از افزایش ضربان قلب، فشار خون و میزان ترشح هورمون ها.

تفاوت خشم با پرخاشگری:

خشم با پرخاش هم معنی نیست؛ زیرا خشم واکنشی هیجانیه که هنگام رو به رو شدن با رویدادهای ناخوشایند نشون می­دیم، ولی پرخاشگری نوعی واکنش رفتاریه که گاهی بر اثر احساس خشم در افراد خشمگین دیده میشه. پرخاشگری دفاع کردن از حقوق فردی به شیوۀ خصمانه است و هدف از اون آسیب زدن به دیگریه. پس بنابراین بیشتر اوقات پیش می­اد که خشمگین می­شیم؛ بدون آنکه پرخاش کنیم.

ضرورت کنترل عصبانیت:

  یکی از دلایل نگرانی زیاد مردم از خشمگین شدن اینه که این حالت، نیروی جسمی بالایی تولید می­کنه. در بعضی اوقات این نیرو اونقدر زیاده که بر عقل و احساس چیره می­شه و اختیار رو از انسان سلب می­کنه. حالا اگه ما پیش دستی نکنیم و بر عصبانیت خودمون غلبه نکنیم، اون ما رو اسیر خودش میکنه.

ممکنه شما هم شنیده یا خوانده باشید که برخی متهمین در دادگاه در بیان علت وقوع جرم گفته­اند: «به قدری عصبانی بودم که نمی­دانستم چیکار می­کنم»؛ یا «اسیر عصبانیت جنون آمیز بودم و نتوانستم جلوی خودم رو بگیرم»؛ و یا «خشم و غضب من رو کور کرد».

به‌تدریج شعله‌هاى ناراحتی و عصبانیت ما خاموش میشه، قدرت تفکر و اندیشه به کار می­افته و کم کم به خودمون مسلط میشیم و آنچه که در دورۀ کوتاه مسلط شدن خشم بر خودمون گذشته ارزیابى می‌کنیم. سخنان زشت، نسبت‌هاى ناروا، پرده‌درى‌ها، خارج‌شدن از چارچوب فضایل انسانى، ارتکاب جرم، جنایت جبران‌ناپذیر و کارهایی مثل اینها تصویر زشتى براى همیشه در ذهن به جا مى‌گذاره، تصویرى که اگر محکمه، قاضى و مجازاتى هم در کار نباشه، یادآورى اون همواره باعث عذاب خواهد بود، که چرا چنین کردم؟! … اى کاش بر خودم مسلّط بودم . پشیمانی و افسوس وجودمون رو فرا میگیره، ولى دیگه پشیمانى سودى نداره.