آشنایی با ساخت عینک

 
یک عینک آفتابی
عینک یا بینه یا بینک به قاب‌های دارای عدسی شیشه‌ای گفته می‌شود که در جلوی چشم‌های انسان قرار داده می‌شود تا دید و سوی چشم‌ها را بهتر کند. گاه هم از عینک‌ها تنها برای زیبایی و زینت یا محافظت از چشم‌ها استفاده می‌شود. عینک‌های ویژه‌ای هم وجود دارد که برای مشاهدهٔ صحنه‌های سه‌بعدی یا واقعیت مجازی به‌کار می‌روند.
عینک آفتابی عینکی با عدسی‌های تیره است که برای محافظت چشم از نور شدید محیط به کار می‌رود. به عینکی که عدسی آن شعاع‌های نور عبور یافته را به هم نزدیک نموده یا دور سازد (واگرا یا همگرا باشد) و همچنین عینک آفتابی که دارای انواع مختلف عدسی‌های جذبی پرتوی نور مضر برای محافظت چشم می‌باشد عینک طبی می‌گویند. عینک طبی بیشتر برای اصلاح دید در عیوب انکساری چشم به کار می‌رود.
نخستین عینک قابل قرار دادن روی صورت را سالوینو دارماتی (Salvino d’Armati)، اهل ایتالیا، در سال ۱۲۸۴ میلادی ساخت.
به عینکی که عدسی آن شعاعهای نور عبور یافته را به هم نزدیک نموده یا دور سازد (واگرا یا همگرا باشد) عینک طبی می‌گویند. عینک طبی برای اصلاح دید در عیوب انکساری چشم به کار می‌رود. اصلاح دید نزدیک‌بینی با عدسی مقعر یا واگرا و اصلاح دید دوربینی با عدسی محدب یا همگرا است. در پیرچشمی از دو عینک یکی برای دور و یکی برای نزدیک یا عینک دودید استفاده می‌کنیم. در آستیگماتیسم از عینک استوانه‌ای کمک می‌گیریم که دارای محور است.
برخی مردم عینک می‌زنند تا بتوانند واضح ببینند. عینک‌ها عدسی‌هایی از جنس شیشه یا پلاستیک دارند که پرتوهای نور را قبل از ورود به جشم منحرف می‌کنند. آن گاه عدسی چشم می‌تواند نور را چنان متمرکز کند که تصویر واضحی از جسم بر روی شبکیه، که در عقب چشم واقع است، تشکیل می‌شود.

جهت ثبت نام در دوره آموزشی  آشنایی با ساخت عینک بر روی تصویر فوق کلیک نمایید

دوره غیر حضوری است و محتوای الکترونیکی در قالب CD یا DVD به آدرستان ارسال می گردد

پس از پایان گواهی و مدرک معتبر دوره آموزشی  آشنایی با ساخت عینک قابلیت ترجمه رسمی دریافت می نمایید

مشاوره رایگان: ۰۲۱۲۸۴۲۸۴ و ۰۹۱۳۰۰۰۱۶۸۸ و ۰۹۳۳۰۰۲۲۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۳۳۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۸۸۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۹۹۲۸۴

 
تاریخچه
عینک اولین بار در قرن سیزدهم میلادی در اروپا استفاده شد. با تکامل صنعت چاپ در قرن پانزدهم استفاده از عینک افزایش یافت اما در قرن حاضر و با اجرای برنامهٔ آموزش عمومی استفاده از آن گسترش یافته است.
نمره عینک
تعیین و نوشتن نسخه برای عینک طبی وظیفه چشم پزشک یا اپتومتریست (بینایی سنج) می‌باشد. در نسخه، نمره عینک با سه عدد مشخص می‌شود: برای مثال شماره ۱۸۰* ۱/۵–۵- نمره یک عینک است. عدد اول نشاندهنده میزان دوربینی یا نزدیک بینی است. علامت جلویی آن نشاندهنده نزدیک بینی (علامت منفی) یا دوربینی (علامت مثبت) است. عدد دوم (۱/۵) نشاندهنده میزان آستیگماتیسم شماست. این عدد ممکن است با علامت مثبت یا منفی نوشته شود. عدد سوم (۱۸۰) محور آستیگماتیسم را نشان می‌دهد. برای مثال ۱۸۰ نشاندهنده افقی بودن محور آستیگماتیسم است؛ بنابراین شماره ۱۸۰* ۱/۵–۵- بدین معناست که بیمار نزدیک بینی متوسط و آستیگماتیسم متوسط در محور افقی دارد. نمره عینک طبی با واحدی به نام دیوپتر تعیین می‌شود. بینایی سنجها تنها گروهی هستند که در دانشگاه تجویز، ساخت و فروش عینک طبی را به صورت علمی و تخصصی فرامی‌گیرند.
امروزه گاه برای زیبایی، دید بهتر و یا مقاصد درمانی دیگر به جای عینک طبی از لنز چشمی استفاده می‌شود.
جنس عدسی
در ساخت عدسی عینک‌های طبی معمولاً از یکی از مواد زیر استفاده می‌شود:
شیشه
به سنت و در زمان‌های قدیم عدسی عینک‌ها را از شیشه می‌ساختند. امروزه نیز همچنان گاه عدسی‌ها را از شیشه می‌سازند. از ویژگی‌های مثبت شیشه خش‌ناپذیری و شفافیت آن است. ویژگی‌های ناخوشایند شیشه وزن زیاد و شکنندگی‌است. همچنین در نمره‌های بالا ضخامت عدسی‌های شیشه‌ای به نسبت پلی‌کربناتی زیاد است. اگر حفاظت چشم از اشعهٔ فرابنفش هم مدنظر باشد عدسی‌های شیشه‌ای نیازمند اعمال پوششی از یکی مادهٔ جلوگیر اشعهٔ فرابنفش‌اند.
پلاستیک CR39
‏ CR39 پرکاربردترین بسپار در صنعت عدسی‌سازی است. عدسی‌های پلاستیکی شکنندگی‌شان بسی کمتر از همتایان شیشه‌ای‌است و همچنین سبک‌ترند. چون پلاستیک از شیشه آسان‌تر خش می‌پذیرد، عدسی‌های پلاستیکی نیازمند اعمال‌شدن یکی پوشش نازک از ماده‌ای ضدخش بر سطح عدسی‌اند. این عدسی‌ها همانند عدسی‌های شیشه‌ای در نمره‌های بالا به نسبت عدسی‌های پلی‌کربانتی ضخیم‌اند. همچنین همانند عدسی‌های شیشه‌ای برای جلوگیری از برخورد اشعهٔ فرابنفش به چشم نیازمند اعمال پوشش ضدفرابنفش‌اند.
پلی‌کربنات
پلی‌کربنات یکی از بهترین مواد برای ساختن عدسی‌های عینک است. عدسی‌های پلی‌کربناتی به‌شدت ناشکننده‌اند. به‌علاوه از عدسی‌های شیشه‌ای یا پلاستیکی هم‌نمره نازک‌تر و سبک‌ترند. ویژگی مثبت دیگرشان این است که جلو ورود اشعهٔ فرابنفش را به طور کامل می‌گیرند. این عیب در آنها هست که در نمره‌های بالا دید جانبی را بیشتر از همتایان شیشه‌ای و پلاستیکی محدود می‌کنند. خش‌پذیری پلی‌کربنات بیشتر از آنِ شیشه‌است و از این رو نیازمند اعمال پوشش ضدخش است. به علاوه ضریب بازتابش از شیشه و پلاستیک بیشتر است و از این رو نیاز به اعمال پوشش ضدبازتاب بیشتر احساس می‌شود