هر فرد شخصیت خاص خود با توانایی ها ، رفتار و اخلاق خاص خود را دارد. شما نمی توانید دو نفر را پیدا کنید که دقیقا مانند یکدیگر باشند و شخصیت هایی عینا شبیه به هم داشته باشند. بنابراین هر شخص هر کاری که انجام می دهد کاملا انتخابی بوده و هیچکس نمی تواند در تصمیم وی نقش داشته باشد.
من مالک همه چیز خودم هستم؛ بدنم و هر کاری که انجام می دهد؛ ذهن و روحم، شامل تمام تفکرات و ایده های آن؛ چشم هایم، شامل تمامل تصاویری که می گیرد؛ احساساتم ، هرچه که باشند شامل خشم، لذت، خستگی، عشق، یأس و هیجان؛ دهانم و تمام کلماتی که از آن خارج می شود شامل: ادب، شیرینی یا توهین، صحیح یا غلط؛ صدایم، بلند یا آرام؛ و تمام رفتارهایم، چه برای سایرین یا برای خودم…
ـ من مال خودم هستم و بنابراین می توانم خودم را مهندسی کنم؛
ـ من، من هستم و میزان هستم؛
ـ من چه شکلی هستم؟
پس از خواندن این اظهارات از عزت نفس، در مورد این مسأله فکر کنید که شما در مورد کسی که هستید، چه احساسی دارید. این مطالب را چند دقیقه کناری گذارده و شکلی از آنچه که خودتان را می بینید، بکشید. نگران شیوه و مهارت کشیدن عکس خود نباشید؛ به آسانی سعی کنید تا تصویر خودتان را بر روی کاغذ بکشید. شکلی که طراحی کرده اید تا چه حد بزرگ است؟ آیا صفحه را پر می کند یا فقط بخشی کوچکی را می گیرد؟ آیا جدی است یا نه؟
خندان یا اخمو، جذاب یا زشت؟ نقاشی تان ممکن است نکات ریزی در مورد نحوه احساس شمادر مورد خودتان را دارا باشد. دست نگهدارید و فکر کنید: از چه چیزتان خوشتان می آید؟ از چه چیز بدتان می آید؟ چه چیز شما را منحصر به فرد می سازد؟ چه چیزی به شما بالاترین حس رضایتمندی و غرور را می دهد؟
هریک از ما به عنوان یک انسان، می خواهد و نیاز دارد تا با استعداد ها، توانایی ها و نقش های زندگی منحصر به فرد و واحد خود، احساس اهمیت نماید. احساس عزت نفس، باور یا غرورمان به ما اطمینان می دهد تا جرات کنیم برای رسیدن به مدرسه یا محل کار و دسترسی به سایرین و ایجاد ارتباط و رابطه نزدیک، اعتماد به نفس پیدا کنیم. عزت نفس، صدای آهسته ای است که زمزمه می کند <تو ارزش آن را داری، تو می توانی آن را انجام دهی، تو خوبی.>
اعتماد به نفس متکی به عوامل خارجی مانند ثروت یا زیبایی نیست بلکه بر آنچه که شما در مورد خودتان باور دارید، استوار است. ضمنا چیزی نیست که شما با آن به دنیا آمده باشید بلکه در طول زمان تکامل می یابد. همچنین چیزی نیست که فرد دیگری آن را به شما بدهد، اگرچه کسانی که اطراف شما هستند می توانند به تقویت یا از بین بردن اعتماد به نفس و عرت نفس شما کمک کنند.
جهت ثبت نام در دوره آموزشی خودشناسی بر روی تصویر فوق کلیک نمایید.
دوره غیر حضوری است و محتوای الکترونیکی در قالب CD یا DVD به آدرستان ارسال می گردد.
پس از پایان گواهی و مدرک معتبر خودشناسی با قابلیت ترجمه رسمی دریافت می نمایید.
مشاوره رایگان : ۰۲۱۲۸۴۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۲۲۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۳۳۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۸۸۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۹۹۲۸۴
بذرهای عزت نفس
بذرهای عزت نفس در دوران کودکی کاشته می شوند؛ یعنی زمانی که والدین، اطمینان و امتنان مورد نیاز جوانان برای هل دادن آنها به سوی کارهای جدید را ارائه می دهند: چهار دست و پا راه رفتن، راه افتادن، شکل دادن کلمات و جملات و یادگیری کنترل ادرار و مدفوع. دو رکن اعتماد به نفس در دوران کودکی، اعتماد و شایستگی است.
بچه ها نیاز دارند تا احساس دوست داشتن نموده و بدون هیچ قید و شرطی، عاشق آن هستند که در مورد خودشان احساس خوبی داشته باشند.
رکن بعدی اعتماد به نفس، احساس قادر بودن و دانستن این است که شما می توانید با خانواده و سپس با دنیا، مشارکت داشته باشید.
بالغین نیز اگر می خواهند تا دوست شان بدارند یا دوستانی داشته و به اهداف خود دست یابند باید خودشان را لایق عشق، دوستی و موفقیت بدانند. اعتماد به نفس پایین در بین کسانی که به عنوان کودک مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند و در کسانی که دچار اختلالات روانی و ازجمله افسردگی، اضطراب، اعتیاد به الکل و مواد مخدر هستند بیشتر رایج است. فردی که در دوران کودکی، از عشق و تشویق محروم بوده دچار ضعف اعتماد به نفس و عزت نفس می شود.
صحبت مثبت با خود
یکی از مفیدترین تکنیک های تقویت اتکا به نفس و دستیابی به اهداف تان، تکامل عادت فکر کردن و صحبت کردن مثبت است. همان طور که ملاحظات منفی همچون انتقاد مستمر یا یادآوری اشتباهات کوچک می تواند تصور مثبت از خود را از بین ببرد، تأییدات مثبت (تعارف و تشکرات و تشویق ها) در تقویت احترام به خود و اعتماد به نفس و سلامت روانی، تأثیر دارند.
پروفسور مارتین سلیگ فن می گوید که یادگیری نحوه مقابله با خود ارزیابی منفی می تواند تمایل به بدبینی و در نتیجه افسردگی را کاهش دهد. کسانی که بیشتر استعداد بدبینی دارند، خودشان را برای هر عمل و اشتباه، سرزنش و شماتت می کنند و معتقدند که شرایط تغییر نخواهد کرد و اجازه می دهند تا هر حادثه بدی که روی می دهد، بر سایر عوامل زندگی آنها تأثیر بگذارد.
راهکارهایی برای تغییر
نحوه صحبت شما با خودتان چگونه است؟ پیام های مثبت می فرستید و یا با تفسیر و تأویل های نانوشته که از سرتان می گذرد، کنار می آیید؟
اگر متوجه چیزی شدید که می خواهد شما را پایین بیاندازد (مثلا، <آدم عوضی>! و یا <دوباره خیط کردم>، در این صورت فریاد بکشید (به آرامی) که <بس است>یا <محوشو.> سپس به خودتان برای جایگزین نمودن این انتقاد، اظهار لطف و محبت کنید.
اگر شنیدید که ذهن تان دوباره آن مشاهدات منفی را مجدداً نشان می دهد، سعی کنید تا آنها را به منبع خودشان برگردانید. اگر آنها از سوی والدین، معلمین یا … آمده اند؟ بگویید: <این چیزی است که آنها فکر می کنند اما لزوماً واقعیت ندارد.>
لیستی از مسایل کیفی تهیه کنید که می خواهید در آنها بهترین باشید. مجدداً این لیست را در ذهن تان و هنگامی که احساس می کنید نسبت به خودتان کم توجه شده اید مرور کنید.
وقت بیشتری را به انجام فعالیت هایی اختصاص دهید که می دانید به بهترین شکل انجام می دهید. مثلا اگر آشپز خوبی هستید، غذایی را برای کسی آماده نمایید و یا اگر در نوشتن خوب هستید، نامه ای برای یک نفر بنویسید.آنچه که انجام می دهید و مخصوصا هر اشتباهی که می نمایید را از آنچه که هستید جدا نمایید. به جای گفتن <من چقدر احمقم> به خودتان بگویید <کار عاقلانه ای نبود اما از آن درس می گیرم.>
