مدیریت جهانگردی

                                                                                                      مدیریت جهانگردی

 
رشته ی مدیریت جهانگردی یکی از رشته های دانشگاهی است که از نوع علوم بین رشته ای می باشد و حتی می توان گفت که مدیریت جهانگردی یکی از بین رشته ای ترین علوم می باشد.که این علوم شامل:زبان انگلیسی(که یکی از مهم ترین علوم این رشته است)،اقتصاد(که چون صنعت جهانگردی تاثیر اقتصادی به سزای بر جوامع داشته ودارد حائز اهمیت است.)ریاضیات و آمار (از جمله علومی هستند که غالباً در اکثر رشته های دانشگاهی وجود دارند که متناسب با رشته تعداد واحدهای آن متفاوت می باشد که در رشته ی مدیریت جهانگردی ۶ واحد را به خود اختصاص داده است.)دروس مدیریتی(که جزء مهم رشته ی مدیریت جهانگردی را تشکیل می دهد)دروس علوم اجتماعی،تاریخ(بررسی بنا های تاریخی و ادوروار مختلف تاریخی تاثیر آن بر جذب گردشگر) و جغرافیا (که به شناخت هر چه بهتر موقعیت اماکن توریستی و شناسایی آنها کمک می کند.)
تحصیلات تکمیلی مدیریت جهانگردی در ایران:
تحصیلات تکمیلی این رشته در مقطع کارشناسی ارشد در ایران وجود دارد و هنوز مقطع دکترا این رشته در ایران وجود ندارد.در مقطع کارشناسی ارشد طبق آخرین آمار گزینش دانشجو در این مقطع دانشگاهای دولتی:تهران ، علامه طباطبایی تهران ، سمنان و هنر اصفهان از جمله دانشگاههای بودند که در مقطع کارشناسی ارشد در این رشته پذیرش دانشجو داشته اند.
پیشینه صنعت گردشگری در ایران:
جهانگردی و گردشگری از دیرباز در ایران رونق داشته و قرار گرفتن در مسیر جاده ابریشم ، آمد و شد خاورشناسان ، وجود کاروانسراها، چاپارخانه‌های قدیمی و راه‌های ارتباطی گسترده دلیل این مدعاست.
در دوره‌های متفاوت و در حکومت‌های مختلف از جمله هخامنشیان، سلوکیان و … به این مسئله بر اساس شرایط گوناگون توجه شده است.
در زمان صفویه یکی از درخشان‌ترین دوران سیاحت در ایران رقم خورد که مهمترین عوامل آن توسعه، افزایش امنیت، راه‌های ارتباطی مناسب و تاسیسات متعددی بوده که در این دوره در ایران ایجاد شده است.
در سال۱۳۱۴ شمسی برای اولین‌بار در وزارت داخله(کشور) اداره‌ای به نام «اداره جلب سیاحان خارجی و تبلیغات» تاسیس شد و انجام امور مربوط به جهانگردی کشور بر عهده آن اداره محول شد.
در سال۱۳۱۹ شمسی نخستین آژانس جهانگردی ایران در تهران تاسیس شد و در سال۴۰ نیز شورای عالی جهانگردی مرکب از ۱۲ نفر از نمایندگان وزارتخانه‌ها و موسسات دولتی و سه نفر از اشخاص مطلع و کارشناس در امر گردشگری و جهانگردی به موجب تصویب هیأت وزیران وقت تشکیل شد.
در سال ۱۳۵۷ و پس از پیروزی انقلاب اسلامی وزارت اطلاعات و جهانگردی به وزارت ارشاد ملی و سپس به وزارت ارشاد اسلامی تغییر نام داد و حوزه معاونت جهانگردی این وزارتخانه سرپرستی امور جهانگردی کشور را به عهده گرفت.
در سال ۱۳۷۶ با ادغام حوزه معاونت سیاحتی و زیارتی و سازمان مراکز ایرانگردی و جهانگردی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان ایرانگردی و جهانگردی به وجود آمد که تا اوایل سال ۱۳۸۳ فعالیت داشت.
سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از ادغام دو سازمان ایرانگردی و جهانگردی و سازمان میراث فرهنگی به وجود آمد و بعدها سازمان صنایع‌دستی نیز به آن اضافه شد که هم اکنون فعالیت خود را ادامه می‌دهد.
بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده، ایران سالانه حدود یک میلیارد دلار بابت مسافرت‌های اتباع خود پرداخت می‌کند و به تعبیری هر خانواده ایرانی که به طور متوسط پنج عضو دارد ، سالانه ۸۵ دلار از سهم تولید ملی خود را بابت رونق به بازار جهانی توریست می‌پردازد، بدون اینکه از این بازار سهمی برده باشد.
درآمد کشورهای خارجی از توریست ایرانی چهار برابر درآمد ایران از توریست خارجی است. شاید بی دلیل نباشد که قسمتی از درآمد دو شرکت بزرگ هواپیمایی بزرگ دنیا به ایران اختصاص دارد.
ایرانی‌ها بعد از امارات بیشتربه ترکیه و تایلند می‌روند. بر اساس آمارهای ارائه شده در سال۱۳۳۰ شمسی تعداد جهانگردان بین‌المللی در سطح جهان حدود ۲۵ میلیون نفر بوده است که این رقم هم اکنون به حدود یک میلیارد نفر افزایش یافته است.
همین تعداد جهانگردان در فاصله ۱۳۶۴ تا ۱۳۷۴ از رشد فزاینده‌ای برخوردار گشته‌اند به طوری که از ۳۲۹ میلیون نفر در سال ۶۴ به ۵۶۷ میلیون نفر در سال ۷۴ رسیده است و طبق پیش‌بینی‌ها تا سال ۱۳۹۹ شمسی تعداد جهانگردان جهان به رقمی بالغ بر یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون نفر خواهد رسید و هم اکنون در مرز یک میلیارد جهانگرد در جهان قرار داریم.
بر اساس آمارها معضل اشتغال در کشورهای در حال توسعه از طریق توسعه صنعت توریسم قابل حل است. و این صنعت پس از صنعت نفت و صنایع خودروسازی در رده سوم صنایع جهان قرار گرفته است.
صنعت توریسم بخشی است که بیش از ۲۰۰ میلیون نفر را در سراسر جهان شاغل کرده و تا ۱۰ سال آینده از ۳۰۰ میلیون نفر فراتر خواهد رفت.
هم اکنون طبق اعلام مسوولان گردشگری سهم ایران از بازار گردشگری جهان در حدود ۰۸/۰ درصد است.
از طرفی وضعیت هتل‌های کشور اصلاً قابل مقایسه با دیگر کشورها نیست ولی به لحاظ قیمت این هتل‌ها هیچ فرقی با همتایان خارجی ندارند، به طور مثال هتل‌های دبی در رده بهترین‌های جهان قرار دارند و اولین هتل هفت ستاره که بلندترین هتل جهان نیز هست، در این کشور ساخته شده، این کشور به تازگی توانسته است در حوزه توریسم رشد قابل توجهی داشته باشد. به نحوی که امروزه دبی دارای ۲۷۲ هتل با بیش از ۳۰ هزار اتاق، ۳۰مرکز خرید و سالانه بیش از هفت میلیون نفر گردشگر خارجی است.
خطوط هوایی دبی یکی از پنج خط برتر هوایی جهان است که با داشتن بیش از ۱۰۰ شرکت هواپیمایی به بیش از ۱۴۵مقصد مسافر می‌برد. ظرفیت فرودگاه آن نیز در حال توسعه است تا برای مسیر تردد سالانه ۶۰ میلیون مسافر آماده شود. درآمد صنعت توریسم در دبی نیز نزدیک به دو میلیارد دلار و نکته قابل توجه در این است که بخش قابل توجهی از جاذبه این کشور مرهون سرمایه گذران ایرانی است.
ایران با داشتن شش اثر که در سازمان یونسکو به ثبت جهانی رسیده ، می‌تواند به عنوان یکی از مراکز مهم جذب توریست آثار و ابنیه تاریخی باشد. وجود آثاری چون تخت جمشید، چغازنبیل، تخت سلیمان، میدان نقش جهان، پاسارگاد و ارگ تخریب شده بم از مهمترین جاذبه های جهانی ایران است.
بازار کار:
یکی از مهم ترین سوالاتی که در ذهن شما را در مورد این رشته ایجاد می شود.این خواهد بود که بعد از پایان تحصیلات در این رشته ، چه شغلی را خواهید داشت.با توجه به اینکه مدیریت جهانگردی یکی از رشته های جدید دانشگاهی در ایران می باشد.هنوز تعداد افرادی که در این رشته تحصیل کردند مانند رشته های دانشگاهی دیگر اشباع نشده است با در نظرداشتن این موضوع آینده شغلی خوبی را می توان در نظر داشت.
با توجه به این که صنعت جهانگردی در ایران در حال شکوفایی است و در آینده ای نه چندان دور به شکوفایی خواهد رسید و با توجه به پتانسیل عظیمی که کشور عزیزمان برای جذب گردشگر دارد در آینده ای نه چندان دور شاهد شکوفایی این صنعت خواهیم بود.
در حال حاضر مشاغلی که مرتبط با این رشته هستد می توان به:احداث آ‍ژانس های گردشگری،کار در قسمت های مختلف یک آژانس گردشگری،راهنایی تور، ایجاد مؤسسات آموزش گردشگری ، تدریس در مؤسسات گردشگری و دانشگاهها(ولی با مدارک با لاتر ار لیسانس) ، کار در قسمت های مختلف هتل ها ، کار در شرکت های هواپیمای،کار در سازمانهای متولی گردشگری(مانند سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ) و … اشاره کرد.صنعت جهانگردی به گونه ای است که با صنعت های مختلف و بخش های مختلف جامعه سروکار دارد.مانند صنعت حمل و نقل ، بخش های اقتصادی ، هتل ها ، بخش های خدماتی و… . با توجه به فرابخشی بودن صنعت جهانگردی شما می توانید امیدوار به کار در بخش ها و صنعت های دیگر نیز باشید و اگر قصد ادامه تحصیل در این رشته را دارید می توانید خود کارآفرین در این رشته باشید.
گروه¬های شغلی در صنعت جهانگردی به ۷ بخش تقسیم می شوند که هرکدام مشاغل مربوط به خود را دارا هستند:
۱- گردانندگان جهانگردی:
مشاغلی مثل: معاونین دفاتر، پذیرش کنندگان، معاونان خرده فروشی، دستیاران کشتی های تفریحی، راهنمای اماکن، سرپرست موزه، فروشندگان گالری  ها، انبارداری فروش، بازاریاب، مجری فروش، مدیریت کارخانه های نوشیدنی، مدیر جهانگردی و… .
۲- جاذبه ها و پارک  های تفریحی:
مشاغلی مثل: متصدی گردش سواره، سرپرست حیوانات، جابه جا کنندگان حیوانات، سرپرست جاذبه ¬ها، فروشنده بلیط، ارائه خدمات به میهمانان، دفاتر رزرو (ناظرین، گردانندگان، فروشندگان، بازاریابان)، روابط عمومی، مدیریت (گردانندگان، فروشندگان، بازاریابان، روابط عمومی) و… .
۳- راهنمایان:
مربی راهنما، جنگل بان، هماهنگ کننده فعالیت ها، راهنمای تور، راهنمای ناحیه محلی، راهنمای ویژه (فرهنگی، راوی، طبیعت گردی، دریایی)- هماهنگ کننده راهنماها، رهبر تور، مدیر تور، متصدی راهنمایان تور، دارنده راهنمایان تور و… .
۴- عمده فروشان:
دفاتر فروش رزرو، هماهنگ کننده تور گروهی، ناظر (تولید، فروش، بازاریابی، روابط عمومی)، متصدی رزرو، مدیر (تولید، فروش، بازاریابی، روابط عمومی) و…
۵- خرده فروشان سفر:
رزرواسیون، معاون فروش سفر، مشاور سفر داخلی، مشاور سفر بین المللی، مشاور ارشد سفر (داخلی، بین المللی)، ناظر سفر (خرده فروشی، داخلی، خارجی، حقوقی)، مدیر (دفاتر کوچک سفر، شعبه، بازاریابی، روابط عمومی)، مدیر ارشد و … .
۶- خدمات اطلاعاتی به بازدیدکنندگان:
دفتر رزرو، دفتر اطلاعات بازدیدکنندگان، مشاور سفر، مدیر ارشد اطلاعات بازدیدکنندگان، ناظر (اطلاعات بازدیدکنندگان، تحقیقات، فروش، بازاریابی، روابط عمومی، برنامه ریزی استراتژیک)، مدیر (مرکز اطلاعات، فروش، بازاریابی، روابط برنامه ریزی استراتژیک)، مدیریت جهانگردی منطقه ای و ناحیه ای و… .
۷- کنفرانس¬ ها و رویدادها:
گردانندگان سفر (اجرا، رزرو، سفر گروهی)، معاون کنفرانس، هماهنگ کننده ملاقات ها، رویدادها و کنفرانس ها، مدیر جلسات، مدیر ورزش و تفریحات، مدیر کنفرانس، مدیر رویدادها و… .

جهت ثبت نام در دوره آموزشی مدیریت جهانگردی بر روی تصویر فوق کلیک نمایید

دوره غیر حضوری است و محتوای الکترونیکی در قالب CD یا DVD به آدرستان ارسال می گردد

پس از پایان گواهی و مدرک معتبر دوره آموزشی مدیریت جهانگردی با قابلیت ترجمه رسمی دریافت می نمایید

مشاوره رایگان: ۰۲۱۲۸۴۲۸۴ و ۰۹۱۳۰۰۰۱۶۸۸ و ۰۹۳۳۰۰۲۲۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۳۳۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۸۸۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۹۹۲۸۴

 
توریست و جهانگرد کیست یا چیست؟
گردشگری، سیاحت یا توریسم و نیز جهانگردی به طور کلی به عنوان مسافرت تفریحی در نظر گرفته می‌شود. هر چند که در سال‌های اخیر شامل هرگونه مسافرتی می‌شود که شخص به واسطه آن از محیط کار یا زندگی خود خارج شود. به کسی که گردشگری می‌کند گردشگر، سیاح یا توریست گفته می‌شود. سایت آسمونی در این مقاله مطالب بسیار مفیدی در مورد جهانگردی و شخص جهانگرد برای شما عزیزان تهیه و تنظیم کرده است که در ادامه می خوانید.
گردشگری معال فارسی و کاملاً دقیق، واژه Tourism در زبانهای انگلیسی، فرانسه و آلمانی است که بصورت مصطلح در زبان فارسی بصورت جهانگردی ترجمه شده است. ریشه این واژه از اصطلاح Tornus یونانی و لاتین گرفته شده که یکی از معانی آن گردش کردن و یا گشتن است و با پسوند Ism یا گری بصورت اسم مصدر Tourism یا گردشگری در آمده است.
اصطلاح «توریست» (Tourist) از قرن نوزدهم معمول شده است. در آن زمان اشراف زادگان فرانسه می بایست برای تکمیل تحصیلات و کسب تجربه های لازم زندگی، اقدام به مسافرت می نمودند. این جوانان در آن زمان توریست نامیده می شدند و بعدها در فرانسه این اصطلاح در مورد کسانی به کار می رفت که برای سرگرمی ، وقت گذرانی و گردش به فرانسه سفر می کردند و بعداً با تعمیم بیشتر به کسانی اطلاق می شد که اصولاً به این منظور به سفر می رفتند. کم کم کلمه توریست به بعضی زبانهای دیگر نیز وارد شد و از آن واژه توریسم (Tourism) بوجود آمد. از همان زمان گردشگری و توریست به بعضی از مسافرتها و مسافرینی گفته می شود که هدف آنها استراحت و گردش و سرگرمی و آشنایی با مردم بود و نه کسب درآمد و اشتغال به کار.
جهانگردى واژه‌اى است فارسى به مفهوم ”جهان‌گردنده و آنکه در اقطار عالم بسیار سفر کند“. جهانگردى ظاهراً معادل سیاحت (عربی) و توریسم (فرانسه) است. ”سیاحت“ در عربى به معناى زیاد سفر کردن است و سیاح یا معادل فارسى آن، جهانگرد، کسى است که زیاد سفر مى‌کند. اما در زبان رایج فارسی، از نظر کمّی، تفاوتى میان جهانگردى و مسافرت یا سفر وجود دارد. یعنى اغلب فارسى‌زبانان جهانگردى را مترادف با زیاد سفر کردن مى‌دانند، در حالى که واژه‌هاى ”سفر و مسافرت“ به سفرهاى کوتاه‌مدت دور یا نزدیک نیز مربوط مى‌شود. هم‌اکنون، با وجود اینکه در زبان فارسى گفتارى و نوشتارى استفاده از واژه‌هاى ”جهانگردى و جهانگرد“ به جاى سفر و مسافرت و مسافر مرسوم است، به کار بردن واژه‌هاى مزبور در گفتگوى میان مردم چندان نیست و بیشتر مردم ترجیح مى‌دهند واژه‌هاى مسافرت، سفر و مسافر را به کار برند.
هرچند واژه‌هاى سفر، مسافرت و مسافر ریشهٔ عربى دارند، اما نسبت به واژهٔ جهانگردى رایج‌تر هستند و بار معنائى بیشترى دارند. مفاهیم سفر عبارت هستند از:
”بقیهٔ سپیدى روز بعد از فرو شدن آفتاب و سپیدى صبح، صلح کردن میان دو قوم و میانجى‌گری“ و ”بیرون شدن از شهر خود و به محلى دیگر رفتن؛ قطع مسافرت؛ راهى که بپیمایند از محلى به محل دور؛ توجه دل به سوى حق تعالی“.
شاید دلیل اینکه سفر به معناى سپیدى صبح آمده است این باشد که سپیدى به مفهوم روشنى و درخشانى است و در طى سفر است که بسیارى از ناشناخته‌هاى ذهن آدمى (تارکى‌ها، مجهولات) دربارهٔ نواحی، سرزمین‌ها، طبیعت، مردم و … شناخته مى‌شود (روشنى‌ها، معلومات). وانگهی، سفر، نیکى‌ها و بدى‌هاى نهاد آدمى را روشن مى‌سازد.
در مقابل واژهٔ عربى تفرّج، در لغت‌نامهٔ دهخدا معانى زیر آمده است: گشایش یافتن و از تنگى و دشوارى بیرون آمدن و خوشحالی. همچنین به نظر استاد دهخدا این واژه به معناى زیر آمده است: ”در استعمال فارسی، مجازاً به معناى سیر و تماشا و خوشحالى و گشادگى خاطر تنگدلان، سیر و گردش نمودن جهت گشایش خاطر، تماشا کردن“. ولى امروزه این لفظ به گردش‌هاى کوتاه به منظور هواخورى اطلاق مى‌شود.
مدتى است که به کار بردن واژهٔ ”گردشگری“ در گفته‌ها و نوشته‌ها متداول شده است، هر چند چنین واژه‌اى در فرهنگ‌هاى دهخدا، معین و … نیامده است.
توریسم که واژه‌اى است فرانسوی، از ریشهٔ ”تور“ گرفته شده است. تور در زبان فرانسه به معانى زیر آمده است: حرکت دورانى (چرخش)، عمل پیمودن، طى کردن پیرامون، سیر کردن، گردش نمودن.
به نظر پیرلاوس، توریسم عمل مسافرت به منظور تفنن و لذت است و توریست کسى است که براى خشنودى خود و لذت بردن مسافرت مى‌کند.
جهانگرد :
توریست به کسی اطلاق می شود که صرف نظر از کنجکاوی به قصد تفنن و تفریح سفر می کند. در جایی دیگر به کسی که برای خشنودی خود و لذت بردن مسافرت می کند ، توریست گفته شده است . توریست ، فردی است که بیش از یک روز و کمتر از یک سال در محلی غیر از زیستگاه دائمی خود بماند . توریست کسی است که با نیت کار ، تفریح و یا لذت بردن از محیط پیرامون از محل زندگی دائم خود دور شده و برای مدتی که می تواند بین یک روز تا یک سال باشد در محل دیگری بماند .
بر اساس تعریف بین المللی « توریست کسی است که به منظور تفریح ، بازدید از نقاط دیدنی، معالجه ، تجازت ، ورزش و زیارت به کشور دیگری سفر کند ، مشروط بر اینکه مدت اقامت او از ۲۴ ساعت کمتر و از ۶ ماه بیشتر نباشد و در فاصله ای کمتر از ۷۰ کیلومتر انجام نگیرد .
سازمان جهانی جهانگردی گردشگر را اینگونه تعریف نموده است :
گردشگر: کسی که حداقل یک شب در یک اقامتگاه عمومی یا خصوصی در محل مورد بازدید ، به سر برد .
توریسم واژه ای است متشکل از دو بخش تور (Tour) یعنی سفر ، سیاحت ، مسافرت یا گردش کردن و ایسم (Ism) که پسوندی است مصطلح به معنای مکتب با طرز تفکری خاص .
در واقع توریسم یعنی مکتبی که پایه ی فکری ان سیاحت و جهانگردی است و توریست کسی است که به مسافرت و جهانگردی می پردازد .
گردشگری یا توریسم ، واژه ای فرانسوی است که از ریشه ی تور گرفته شده است . تور در زبان فرانسه به معنای حرکت دورانی ، عمل پیمودن ، طی کردن ، سیر کردن و گردش نمودن می باشد.
در فرهنگ اکسفورد توریسم به معانی مختلف از جمله : سفر کوتاه و گذر کردن از جایی ، و یا : تجارت تهیه ی خدمات وپذیرایی برای مردمانی که از یک مکان دیدن م ی کنند و فرهنگ و بستر نیز بیان می دارد: مسافرتی که به منظور تجارت، لذت و یادگیری صورت گیرد و به نقطه شروع بازگردد .
گردشگری مجموعه تعامل هایی است که در فرایند جذب و میهمانداری ، بین توریست ها ، سازمان های مسافرتی ، دولت های مبدا ، دولت های میزبان و مردم محلی برقرار می شود .
معادل فارسی توریسم را گردشگری و معادل عربی توریسم سیاحت می باشد .
گردشگری به مجموعه فعالیتی اتلاق میشود که در جریان مسافرت یک گردشگر اتفاق می افتد، این فرایند شامل هر فعالیتی از قبیل برنامه ریزی سفر ، مسافرت به مقصد ، اقامت ، بازگشت و حتی یاداوری خاطرات ان نیز می شود . همچنین فعالیتی را که گردشگر بعنوان بخشی از سفر انجام می دهد ، نظیر خرید کالاهای مختلف و تعامل میان میزبان و مهمان را نیز در بر می گیرد.