پداگوژی هنر یا علم وجودی یک معلم است. این اصطلاح عمومأ به استراتژی ها یا راهبردهای آموزش مربوط  می شود، که برخی ها ازآن به عنوان سبک یادگیری نیز یاد می کنند.پداگوژی که در در لغتنامه ها از آن به معنی “روش آموزگاری”، “فن تعلیم”، “علم تعلیم” ترجمه شده، گهگاهی هم به عنوان استفاده صحیح ازراهبردهای آموزشی در جریان فرایند یاددهی و یادگیری نیز تعریف می شود.برای نمونه، پائولو فریر، از روش آموزشی بزرگسالی خود به عنوان پداگوژ ی انتقادی یاد می کند.در ارتباط با استراتژی های آموزشی، اعتقادات فلسفی خود معلم از آموزش بوسیله دورنمای دانش و تجارب شاگردان، موقعیت های شخصی و محیطی و نیز اهداف یادگیری که از طریق تعامل دانش آموزان و معلمان تنظیم میگردد، اداره می شوند. نظریه‌پردازان انتقادی تعلیم و تربیت به «رادیکال‌ها» نیز مشهورند. این نام‌گذاری به دلیل وجود دیدگاه‌های اغلب تندروانه آنها در خصوص مسایل سیاسی‌ـ‌‌اجتماعی است.

1- موسیقی

موسیقی و گوش دادن به آن به کودکان کمک می‌کند مهارت های ذهنی، شنیداری، حسی، گفتاری و حرکتی خود را توسعه دهند.

زبان موسیقی كلی است و كودكانی كه با گوش دادن به موسیقی بزرگ می‌شوند، یاد می‌گیرند كه با سایر كودكان رابطه بهتری برقرار کنند. موسیقی همچنین مهارت گوش دادن و هوش هیجانی آنها را تحریک می‌کند.

موسیقی کودکان ابزاری برای آموزش عالی است. قافیه ها و تکرارها به همراه حرکات دست راهی جالب برای تقویت واژگان و درک بهتر معنی کلمات در بچه‌ها است.

خواندن آهنگ با نوزادان و گوش دادن به موسیقی با آنها نه تنها باعث ایجاد تغییراتی در سطح فیزیولوژیکی می‌شود بلکه پیوند عاطفی شدیدی را بین آنها و والدین ایجاد می‌کند.

2- ادبیات

روانشناسان متخصص در آموزش‌های خردسالی معتقدند که ایجاد عادت خواندن در بزرگسالی دشوار است وبه طور کلی، ایجاد عشق به خواندن تنها در دوران کودکی ممکن است.

کتاب خواندن برای کودکان یکی از غنی‌ترین تجربیات جهان است که کمک می‌کند تا مهارت‌های شناختی مانند حافظه، زبان و تخیل را توسعه دهند.

کودکان دنیای باورنکردنی را در کتاب‌ها کشف می‌کنند. خواندن کتاب و داستان برای کودکان از سنین پایین باعث می‌شود که آنها آن را به عنوان سرگرمی تلقی کنند، نه مشق شب. این باعث می‌شود که آنها در سال‌های بعد کتاب خواندن را به سادگی جایگزین وقت آزاد خود کنند.

خواه کودکان در مدرسه شروع به خواندن کند یا نه، این توانایی باید در خانه تقویت و کامل شود. همچنین، هنگامی که با فرزندان خود کتاب می خوانید، پیوند خود را با آنها تقویت می‌کنید.

3- نقاشی

طراحی و نقاشی دو فعالیت بسیار مفید است که به دیگر موارد از جمله پیشرفت مهارت‌های حرکتی، نوشتن، خواندن، خلاقیت و تقویت اعتماد به نفس کمک می‌کنند.

نقاشی همچنین روشی عالی برای بیان احساسات در کودکان است که نقش مهمی نیز در رشد شخصیت و بلوغ روانی نوجوانان دارد.

اگر می خواهید خلاقیت طبیعی کودکتان را تشویق کنید، متخصصان توصیه می‌کنند فرصت نقاشی کردن را به کودکان دهید. از این طریق، کودک می‌تواند به تخیل و بیان خلاق خود شکل دهد .موادی مانند مداد رنگی، رنگ انگشتی و آبرنگ را به آنها بدهید و بگذارید آنها را روی کاغذ، مقوا ، بوم و حتی دیوارها آزمایش کنند.

4- تئاتر

درگیر شدن در تئاتر می تواند به کودکان کمک کند ارزش‌های مهمی مانند احترام و تحمل را یاد بگیرند.

تئاتر کودکان به کودکان اجازه می دهد تا خود را در نقش شخصیت هایی که بسیار متفاوت از آنها است قرار دهند.بنابراین، آنها یاد می‌گیرند در زندگی با تجربیات خود، با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کنند. این امر به آنها كمك می‌كند تا هوشیارتر و همدل‌تر باشند. تئاتر همچنین می‌تواند درهای تخیل و خلاقیت را باز کند.

5- بیان بدن

حرکت و بیان بدن تأثیر مثبتی بررشد جسمی و رشد سالم دارد.کودکان یاد می گیرند که رفتار خود را با اطمینان انجام دهند و انعطاف پذیری و توانایی طبیعی خود را برای حرکت ، دویدن و پرش حفظ کنند. این فعالیت همچنین به تعادل ، هماهنگی و کنترل بدن آنها کمک می کند.

علاوه بر این توانایی های جسمی بیان بدنی از طریق حرکت برای هوش هیجانی آنها مفید است.

خلاصه آنکه استفاده از هنرها برای پیشرفت کودک باعث می شود کودکان به هر روشی که دوست دارند خود را ابراز کنند. اگر شما یک کودک کوچک در خانه دارید ، بهترین کاری که می توانید برای آن انجام دهید پرورش دادن روحیه هنری در او است.

• فضای کار برای بچه‌ها آماده کنید: بوشارا توصیه می کند که فضایی را مهیا کنید که در آن کودک شما بتواند آزاد باشد (و حتی کثیف کاری کند!). اگر هوا اجازه می‌دهد، بگذارید بچه ها در بیرون نقاشی کنند.
  
  
• از دادن ایده خودداری کنید:به فرزند خود نگویید چه چیزی را درست کند یا چگونه آن را درست کند. مثلاً به جای گفتن “رنگین کمان”، او را ترغیب به “آزمایش با مخلوط کردن رنگ‌ها با استفاده از انواع مختلف قلم مو و کاغذ” کنید.
  
  
• به طور خاص در مورد هنر صحبت کنید: وقتی با فرزندتان در مورد کارهای هنری صحبت می کنید، سعی کنید در نظرات خود دقیق باشید. به عنوان مثال، به جای ارائه تعارف عمومی یا کلی، بگویید: “می‌بینم از رنگ بنفش زیاد استفاده کردی. چرا آن رنگ را انتخاب کردی؟“
  
  
• روند کار فرزندتان را کاوش کنید: اغلب بهترین راه برای تشویق مکالمه در مورد هنر فرزندتان این است که صرفاً بگویید “درباره آنچه ساخته اید به من بگویید” یا سؤال کنید “آیا از ساختن آن لذت برده ای؟“
  
  
• با فرزند خود مسابقه ندهید: بوشارا هشدار می دهد، وقتی والدین چیزی را به نمایش می گذارند تا کودک خردسالشان بکشد، می توانند او را ناامید کنند. او می‌گوید: “بهتر است در كنار او باشید و به او بگویید كه شما به هنر او علاقه‌مند و حامی او هستید.”
  
  
•  حاصل کار فرزندتان را تغییر ندهید: بذار بوشارا توصیه می‌کند که وقتی کودک یک کار را تمام کرد، اضافه کردن یا تغییر آن را پیشنهاد نکنید. برای کودک مهم است احساس کند آنچه که ایجاد کرده  کافی است – حتی اگر فقط یک صفحه باشد.
•  

هنر از آنچه فکر می کنید نقش مهم‌تری در رشد کودک دارد. تحقیقات علمی نشان داده‌اند که فعالیت‌های هنری به کودکان کمک می‌کند تا موضوعات دیگری مانند خواندن و ریاضیات را یاد بگیرند. فعالیت هنری همچنین باعث تقویت بصری، حرکتی و اجتماعی می‌شود.

مطالعات نشان می دهد که بین هنر و سایر دستاوردها ارتباطی وجود دارد. در تحقیقاتی که در دانشگاه کانزاس انجام شد آمده است: کودکانی که بطور منظم در فعالیت‌های هنر شرکت می کنند (سه ساعت در روز، سه روز هر هفته و به مدت یک سال کامل) چهار برابر بیشتر برای پیشرفت تحصیلی ظرفیت دارند.

دکتر رابرت ملیلیو ، نویسنده مشهور و متخصص روانشناسی عصبی و اختلالات رفتاری عصبی در کودکان نشان داده است  برای اینکه مغز کارآمد باشد، باید دو نیمکره مغز با هم کار کنند. با ریاضیات و ورزش نیمکره سمت راست مغز فعال می شود و با فعالیت‌های هنری نیمکره چپ مغز. این مطالعات تاکید دارند که بچه ها باید در معرض هنرها قرار گیرند تا مهارت‌های شناختی آنها بالغ شود؛ چون در این حالت هر دو نیمکره به طور هم زمان کار کنند و پتانسیل ذهن کامل می‌شود.

همچنین روانشناسان دریافتند کودکانی که ممکن است در سایر برنامه درسی مدرسه با مشکل روبرو باشند، می توانند از طریق هنر راهی برای بیان آن پیدا کنند. این راهی برای کشف استعدادهایی است که ممکن است در غیر این صورت دیده نشوند.

 از منظر روانشناسان، هنر وسیله ای برای برقراری ارتباط ایده‌ها، احساسات و راه حل‌ها به روشی غیر از کلامی یا کتبی است. در یک مطالعه ملی ده ساله که توسط شیرلی بریس هیت از دانشگاه استنفورد صورت گرفت، مشخص شد که نوجوانانی که دارای فعالیت‌های هنری بودند در مقایسه با گروه نمونه: چهار برابر بیشتر احتمال دارد بتوانند یک جایزه آکادمیک کسب کنند؛ سه برابر بیشتر احتمال دارد که یک بورس تحصیلی بگیرند و چهار برابر بیشتر احتمال دارد در یک نمایشگاه ریاضی یا علمی شرکت کنند.