یکی از مهم ترین فاکتورهایی که برای زندگی شهری توام با آسایش مطرح است بحث زیبایی و آسایش بصری انسان در شهر می باشد. انسان ها روزانه در برخورد با اولین عناصر و المان های سیما و منظر شهری، از آن احساس آشفتگی و یا آسایش می گیرند که نهایتا سعی بر آن است که از طریق این مقاله به اثبات تاثیر ویژه ی فضای سبز و منظرشهری در زیباسازی و آسایش همراه با آن، بپردازیم.می توان گفت قطعا اولین مرحله تعیین اهداف کلان و در پی آن طی کردن فرایند شناخت به منظور یافتن معضلات شهری (به عنوان مثال میزان توده و فضا) از یک سو و حذف این معظلات ازسوی دیگر و شناسایی پتانسیل های موجود از دیگر سو، از نخستین گام ها در انجام این پژوهش به حساب می آید.رابطه ی میان شهر و شهروندان آن،یک رابطه مستقیم می باشد که در این رابطه هرچه شهر محل سکونت برای شهروندان احترام قائل شود مستقیما شهروندان آن هم به شهر احترام متقابل خواهند گذاشت و اینگونه خواهد بود که یک شهر به شهر آرمانی مد نظر نزدیک ترخواهد شد. لازم به ذکر است که ، همانگونه که نت های موسیقی از یک ضرب آهنگ خاصی پیروی می کنند تا موسیقی کامل و زیبایی را ایجاد کنند فضاهای سبز نیز باید هریک به موقع و به جا و متناسب باهویت شهر و منطقه نواخته شوند تا شهری زیبا و آرمانی ایجاد کنند و از این حیث است که فضاهای سبز به خودی خود در قالب های متفاوت شهری از جمله فضاهای سبز تفریحی،باغ،چمن کاری،فضای سبز میادین،معابر و رفیوژها میتواند نقش لبه شهر، تفکیک فضاهای شهری و آرایش شبکه راهها را به عهده گرفته و در زیباسازی شهری نقش مهمی را بازی می کنند. از این رو، فضای سبز شهری به عنوان بخش جاندار ساخت کالبدی شهری تلقی میشود و در هماهنگی با بخش بیجانکالبد شهر، ساختار یا بافت و سیمای شهر را تشکیل میدهد. مقاله پیش رو از طریق روش توصیفی و تحلیل محتوایی ومرور متون و استفاده از جداول و مولفه ها، سعی بر پژوهش در شناساندن جایگاه ویژه فضای سبز دارد که در زیباسازی سیمای اکولوژیک و منظر شهری نقش ویژه ایی را ایفا می نمایند.