درباره ي رشته عكاسي

دپارتمان آموزش مجازی شرکت جهت علاقه مندان به این دوره ی آموزشی توضیحاتی در این رابطه ارائه داده است. جهت ثبت نام در این دوره کوتاه مدت آموزشی و دریافت گواهینامه آموزشی معتبر در این زمینه به قسمت ( ثبت نام دوره ) مراجعه فرمائید. باتشکر
معرفی اولیه رشته عکاسی
عکاسی:
عکاسی به فرایند ثبت تصاویر به‌وسیلهٔ دریافت و ثبت نور بر روی یک سطح حساس به نور، مانند نگاتیو (فیلم) یا سنسور الکترونیکی، گفته می‌شود. الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیا بر روی سطح حساس به نور (هالوژن نقره یا سنسور) تاثیر می‌گذارد و باعث ثبت تصاویر می‌گردد.
عکاسی دارای سه جنبهٔ علمی، صنعتی و هنری است. عکاسی به‌عنوان یک پدیدهٔ علمی متولد شد و به‌شکل یک صنعت گسترش یافت و همچنین جنبه‌های هنری نیز در آن ظهور کرد. صنعت عکاسی برروی کاغذ حساس در سال ۱۸۳۹ میلادی بوجود آمد و در سال ۱۸۴۱ میلادی پلاکهای شیشه برای عکاسی اختراع گردید.
تاریخچه عکاسی
کلمه «فتوگرافی» که در فارسی آن را عکاسی می‌خوانیم، از ترکیب دو لغت یونانی ((φωτογραφία (fotografia) پدید آمده‌است. فتو از کلمه “Phos” به معنای نور و گرافی از لغت “Graphi” به معنای نگارش؛ یعنی نوشتن با نور.
همه منابع معتبر گوناگونِ مجازی و مکتوب، روایت مشابهی از تاریخچهٔ عکاسی ارائه می‌کنند. آنچه مشخص است این است که سال‌ها قبل از اختراع عکاسی اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است. دانشمندی به نام ابن هیثم در قرن پنجم هجری (یازدهم میلادی) از وسیله‌ای به نام «جعبه تاریک» در مشاهدات خورشید گرفتگی خود استفاده کرده بود.
عکاسی به مفهومی که ما امروزه با آن آشناییم، توسط یک فرد کشف نشده‌است، بلکه نتیجه تلاش بسیاری از شیمیدان‌ها است. آغاز آن به سال ۱۷۲۷ میلادی برمی‌گردد. در آن سال شولز مشاهده کرد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ در مقابل نور، تیره می‌شوند. در دهه ۱۸۳۰ یک فرانسوی به نام لویی واگر تصادفا کشف کرد که برای ظهور یک تصویر، می‌توان از یک ورقه مسی پوشیده شده از نقره که به وسیله بخار ید حساس شده باشد، استفاده کرد.
پیدایش عکاسی به اتاق تاریک بر می‌گردد. در حقیقت اتاق تاریک منجر به پیدایش عکاسی و دوربین عکاسی شد. اتاق تاریک عبارت از اتاقی است بی هیچ پنجره. هیچ نوری به آن راه ندارد مگر از طریق روزنه‌ای که بر یکی از دیوارهای اتاق تعبیه شده. تصاویر یا چشم‌اندازهای روبروی روزنه به صورت وارونه بر دیوار روبرویش بازتاب می‌یافت. بعضاً نگارگران از تصاویر بازتاب یافته به عنوان الگوی نقاشی‌شان استفاده می‌کردند.
بعدها این اتاق تاریک در ابعاد کوچک‌تر تبدیل شد به دوربین عکاسی. یعنی در برابر روزنه‌ای که وجود داشت ماده حساس به نور قرار می‌دادند تا تصاویر بازتابش یافته ثبت و ضبط شوند.
در روند تکاملی دوربین، از عدسی و لنز در جایی که روزنه قرار داشت استفاده شد. مواد حساس به نور به فیلم‌های عکاسی امروزین تبدیل شدند که در انواع سیاه و سفید و رنگی (نگاتیو) و اسلاید (پوزتیو) موجود است. نگاتیوها طی فرآیند دیگری در آزمایشگاه (لابراتوار) به عکس تبدیل می‌شوند. در ابتدا از آمونیوم دی‌کرومات برای مواد حساس استفاده می‌شد ولی بعد به نیترات نقره تغییر یافت.
این روند ادامه یافت تا با پیدایش دوربین دیجیتال از حسگرهای حساس به نور به جای فیلم استفاده شد و دوربین‌های دیجیتال گسترش چشمگیری یافت اما فیلم‌های عکاسی هنوز جایگاه خود را دارند.
نخستین باریک دانشمند فرانسوی به نام ژوزف نیسفور نیپس (joseph Nicephore Niepce) در سال ۱۸۲۲ میلادی موفق به ثبت اولین عکس تاریخ شد. او با قرار دادن یک صفحه فلزی قیر اندود در یک جعبه تاریک از جلوی پنجره تصویرپشت بام را ثبت کرد در آن زمان صفحه عکس به مدت ۸ ساعت تحت تابش نور آفتاب قرار داشت.
در سال ۱۸۴۰ میلادی یک انگلیسی به نام فاکس تالبوت با اختراع صفحات نگاتیو که می‌شد از روی آن بارها تصویر پوزیتیو چاپ کرد. گام بزرگی در پیشرفت عکاسی برداشت. این اختراع هنوز پایه واساس فیلمهای عکاسی جدید است.
با پدید آمدن مکروفتوگرافی (به ویژه عکاسی هوایی) و میکروفتوگرافی (عکاسی ذره‌بینی) دید تازه‌ای به بافت‌های اثر ایجاد شد که پیش از این انسان بدان دسترسی نداشت.
محیط کار
محیط کار برای عکاسان بسیار متفاوت میباشد. مثلا افراد استخدامی ساعتهای معینی را کارمیکنند درحالیکه عکاسان خبری ساعتهای طولانی ونامنظم کار میکنند و باید همیشه گوش به زنگ باشند. بسیاری از عکاسان به صورت نیمه وقت کار میکنند.
عکاسان چهره معمولا در استودیوهای خودشان کار میکنند ، اما ممکن است برای گرفتن عکس از مشتری در محل خاص خودش مانند مدرسه ،‌ دفتر شرکت یا منزل شخصی مجبور به طی مسافتی طولانی باشند. عکاسان خبری و تجاری به دفعات مجبور به جابجا شدن در منطقه ، ماموریت شبانه ویا مسافرت به مکانهای دور برای مدت طولانی میباشند.
بعضی از عکاسان ، بویژه عکاسان خبری که حوادث ، بلایای طبیعی ،‌ آشوبهای شهری و درگیریهای نظامی را پوشش میدهند ،‌ در شرایط سخت و حتی خطرناک کارمیکنند. بسیاری از عکاسان باید ساعتهای طولانی در هرنوع آب و هوایی منتظر بمانند تا یک حادثه ( مثلا ماه گرفتگی ) اتفاق بیافتد و یا در حالیکه تجهیزات سنگینی را حمل میکنند بایستند و یا مسافتهای طولانی را طی کنند. عکاسان خبری معمولا برای تحویل دادن به موقع سفارش تحت فشار قرار دارند.
کسانی که به صورت شخصی کار میکنند آزادی عمل بیشتری دارند اما درعین حال درآمد ثابتی نداشته و دائما برای یافتن مشتری جدید تحت استرس میباشند. بعضی از آنها برای بازاریابی از کمک یک همکار استفاده میکنند.
فرصت های شغلی رشته عکاسی    
فرصتهای شغلی
اکثر عکاسان به صورت شخصی کار میکنند. دیگران به صورت استخدامی یا قراردادی برای رسانه ها ، شرکتهای تبلیغاتی وصنایع مشغول به کارند. اکثر فرصتهای شغلی برای عکاسان در شهرهای عمده وبزرگ میباشد.
چشم انداز آینده
از آنجائیکه این شغل برای بسیاری از مردم دارای جاذبه بوده و به صورت آماتوری و تجربی نیز قابل انجام است رقابت کاری در این رشته بسیار زیاد بوده و بیشتر هم خواهد شد. تعداد علاقه مندان به عکاسی تجاری و خبری بیش از فرصتهای شغلی موجود میباشد. کسانی که خلاقیت بیشتری داشته و توانائی تجاری و قدرت پیشرفت با فناوری روز را دارند دریافتن کار و سفارش موفقترند. توانائیهای جنبی مانند کار با رایانه نیز در موفقیت عکاسان درآینده بسیار مؤ ثر خواهد بود.
با رشد جمعیت دنیا ،‌ فرصتهای کاری برای عکاسان چهره بیشتر خواهد شد و با افزایش تعداد مجلات و ژورنالهای الکترونیکی در اینترنت ، سفارش عکسهای دیجیتالی افزایش خواهد یافت. از طرف دیگر این امکانات دیجیتالی به شرکتها اجازه میدهد تا عکسهای حرفه ای مورد نیاز خود را بدون نیاز به عکاسان تهیه کنند.
صنعت بازار کار:
نهادهایی که عهده دار  تبلیغات و ارتباط جمعی هستند یا در مراکز علمی و هنری و صنعتی،همچنین کار در کارگاه ها و آتلیه های خصوصی و تدریس نظری و عملی ،همگی صنعت بازار کار عکاسان می باشند.
اطلاعات دانشگاهی رشته عکاسی   
آموزش و ادامه تحصیل
اکثر کسانی که عکاسان را به خدمت میگیرند به دنبال کسانی هستند که از تخیل بصری بالایی برخوردار بوده و علاوه بر درک بالا از فن عکسبرداری ، خلاقیت خوبی نیز داشته باشند. کار در زمینه های خبری ، صنعتی و علمی عموما نیاز به تحصیلات دانشگاهی دارد. کسانی که کار چهره و یا به صورت آزاد کار میکنند باید کارآیی حرفه ای بالایی داشته باشند و فرقی نمیکند که این توانائی را از طریق تحصیلات رسمی ، کار تجربی ویا حرفه ای به دست آورده باشند.
عکاسان باید بینش ، توانائی هنری و هماهنگی مناسب دست و چشم داشته باشند. آنها باید با حوصله و دقیق بوده و توجه کافی به جزئیات داشته باشند
ازآنجائیکه عکاسان دائما با مشتریها ،‌ طراحان گرافیکی و یا متخصصان تبلیغات و انتشارات سروکار دارند ، باید توانائی کار با دیگران را داشته باشند . آنها باید از نرم افزارها و وسائل رایانه ای نیز برای تهیه و ویرایش تصاویر به اندازه کافی سررشته داشته باشند. عکاسان تجاری و هنری باید خلاق و مبتکر باشند. عکاسان خبری علاوه برتوانائی بالا درتصویر برداری ،‌ باید از داستان سوژه نیز اطلاعات کافی داشته و عکسهای مطابق با داستان بگیرند. آنها باید درمورد گرفتن عکسهای مناست تصمیم گیرنده بوده وبرای گرفتن آنها سرعت عمل کافی داشته باشند.
عکاسان آزاد باید توانائی و شم تجاری داشته باشند و بتوانند مجوز عکسبرداری از مکانهای حفاظت شده و چاپ عکس افراد را بدست آورند.