در اعتبارسنجی، مشتریان به سه گروه حقیقی مصرفی، حقیقی حرفه ای و حقوقی دسته بندی می شوند.
اشخاص حقیقی مصرفی، افرادی هستند که به عنوان مصرف کننده، متقاضی خرید اعتباری هستند.
به عنوان نمونه از این گروه از مشتریان می توان افرادی را ذکر کرد که برای خرید لوازم خانگی یا خودرو از چک بانکی استفاده می نمایند.
برای اعتبارسنجی اشخاص حقیقی مصرفی معمولا از متغیرهای هویتی، سکونتی، درآمدی و سابقه ای استفاده می شود.
مشتریان حقیقی حرفه ای، افرادی حقیقی ای هستند که صاحب کسب و کار بوده و در جهت توسعه کسب و کار خود متقاضی نیز در محاسبات وارد می شوند.
به عنوان نمونه هایی از این دسته از مشتریان (اعتبار بانکی افراد)، می توان به موارد مقابل اشاره کرد: پزشکی که برای خرید لوازم پزشکی نیازمند اعتبار است یا مغازه داری که برای تغییر دکور یا خرید لوازم داخل مغازه متقاضی دریافت اعتبار است.
دسته سوم مشتریان، اشخاص حقوقی یا شرکت ها هستند.
متغیرهایی که در اعتبارسنجی این دسته از مشتریان استفاده می شود از دو دسته دیگر گسترده تر بوده و دامنه وسیع تری را در بر می گیرد. در اعتبارسنجی اشخاص حقوقی علاوه بر وضعیت عمومی شرکت (نظیر نوع صنعت، بازار فروش، تعداد کارکنان)، ترازنامه و صورتحساب سود و زیان سه سال آخر متوالی نیز در محاسبات استفاده می شوند.
به علاوه، سوابق اعتباری خود شرکت، اعضای هیئت مدیره و مدیر عامل نیز از جمله اطلاعاتی هستند که در اعتبارسنجی مشتریان حقوقی به کار گرفته می شود.
علاوه بر اطلاعات ورودی که بخشی از آن ها در بالا معرفی شد، سیاست های کسب و کار موسسه ارائه دهنده اعتبار نیز در فرآیند اعتبارسنجی موثر هستند.
حال اگر پس از استعلام گزارش اعتباری و بررسی آن متوجه شدید که دارای سابقه چک برگشتی هستید برای بازیابی اعتبار اقدامات لازم را جهت رفع سوء اثر سوابق چک برگشتی خود انجام دهید. براساس بخشنامه بانک مرکزی رفع سو اثر از سوابق چک برگشتی اشخاص تنها از طریق شعب بانکها و به صورت ذیل امکان پذیر است:
ما در بنیاد آموزش مجازی ایرانیان امکان ثبت نام در دوره آموزش مجازی اعتبار سنجی و رتبه بندی اعتبار و اخذ مدرک معتبر اعتبار سنجی و رتبه بندی اعتبار را به صورت کاملا غیر حضوری فراهم آورده ایم.
مؤسسات رتبه بندی اعتباری: کارکرد اصلی این مؤسسات، رتبه بندی اوراق بدهی شرکت ها با توجه به ریسک عدم بازپرداخت یا ورشکستگی است.
حضور این مؤسسات فضای تأمین مالی را شفاف و قابل اجرا می کند. سرمایه گذاران در ابزار بدهی به اطلاعات شرکت دسترسی ندارند و احتمالاً در صورت دسترسی، تخصص تحلیل آن را ندارند. خریداران اوراق بدهی نگران بازپرداخت اصل اوراق در سررسید و پرداخت سود اوراق در موعدهای مشخص هستند و این که شرکت توان پرداخت دارد یا خیر را این مؤسسات بر اساس تحلیل های خود انجام می دهند. بدون وجود رتبه اعتباری، شرکت های تأمین سرمایه نمی توانند به بازاریابی اوراق یا تعهد پذیرهنویسی بپردازند. مهمترین عواملی که در رتبه اعتباری تاثیر می گذارند عبارتند از: ۱٫سابقه رفتار پرداخت اقساط ۲٫میزان بدهی ۳٫سابقه اعتباری ۴٫نوع اعتبار.
براي بررسي فرايند رتبه بندي اعتباري، ابتدا بايد تفاوت دو مفهوم اعتبارسنجي ورتبه بندي اعتباري را بررسي كنيم. اعتبار سنجي، فرايندي است كه طي آن به هر فرد، كميتي اختصاص مييابد كه نشان دهندة برآوردي از عملكرد آتي وي در بازپرداخت تعهداتش است. در حقيقت، مدلهاي اعتبار سنجي در پي شناسايي آن دسته از خصوصيات افراد هستند كه بر قصور آنها در پرداخت تعهداتشان مؤثر خواهند بود. ميزان اعتبار افراد در اين سيستم بلافاصله پس از دريافت اطلاعات وي تعيين خواهد شد. در مقابل اين مفهوم، رتبه بندي اعتباري وجود دارد كه به دنبال تعيين ميزان ريسك اعتباري يك ناشر يا يك ورقه بهادار است. در مفهوم رتبه بندي اعتباري قضاوت افراد نيز دخالت دارد؛
رتبه بندی اعتباری، ارزیابی احتمالی پرداخت به موقع تعهدات مالی ناشر است. به عبارت دیگر، اظهارنظری در مورد پیش بینی صلاحیت اعتباری یک نهاد، یک تعهد اعتباری، یک ورقه بدهی، اوراق بهادار یا ناشر چنین تعهداتی است.
ارتقاء توان تحلیل سرمایه گذاران، لازمه بازار سرمایه است. موضوع رتبه بندی اعتباری و موسسات رتبه بندی لازمه تمامی بازارهای کسب و کار می باشد. سرمایه گذاران به منظور ورود به بازار سرمایه نه تنها در باراز اولیه بلکه در بازارهای ثانویه نیز نیازمند پردازش اطلاعات و تحلیل هستند. موسسات رتبه بندی به صورت دائم در حال تحلیل اطلاعات شرکت ها هستند. این موسسات، وضعیت شرکت ها را به طور منظم با معیارها و شاخص های مختلف بررسی می کنند. افزایش قدرت تحلیل در بازار سرمایه از مهمترین مزایای راه اندازی موسسات در کشور می باشد. همچنین این موسسات می توانند به عنوان عامل هم افزایی در تعامل بازار سرمایه و بازار پول بوده و در این راستا کمک کنند.
با رتبه بندی شرکت های عضو بورس و فرابورس، بانک ها و سایر نهادهای مالی ارایه تسهیلات را با توجه به ریسک اعتباری بنگاه های اقتصادی انجام می دهند. بنگاه هایی که رتبه اعتباری بالاتری دارند، از تسهیلات بیشتر با نرخ سود پایین تر بهره می برند و در اولویت پرداخت تسهیلات قرار می گیرند.
[wp-rss-aggregator sources=”89225″]