امدادگر یا نجاتگر ( aid worker/ relief worker) و (rescue worker) به شخصی گویند که دارای مهارت‌های مخصوص در امور امدادسوانح، موقعیت‌یابی، جستجو، تثبیت، اقدامات پزشکی و انتقال مصدومین و قربانیان در سوانح و بلایای طبیعی یا دست‌ساز بشر می‌باشد. این افراد از آموزش‌های پیشرفته‌تری نسبت به یک فرد عادی که دوره‌های کمک‌های اولیه را گذرانده‌است، برخوردار شده‌اند ولی مهارت‌های پزشکی آنها در حد یک بهیار و حتی تکنسین فوریت‌های پزشکی نیست. این گروه افراد باید بتوانند در شرایط اضطراری احیای قلبی ریوی، استفاده از دستگاه الکتروشوک خودکار و بی‌تحرک‌سازی اندام‌های شکسته و از جا دررفته و حتی زایمان نوزاد را انجام دهند. امدادگر نام اطلاقی صرفاً یک گروه خاص از افراد نیست و حتی یک پلیس یا آتش‌نشان نیز می‌تواند در کنار مهارت‌های تخصصی شغل خود، عمل امدادگری را نیز متقبل شود.
نحوه ورود به شغل امدادگری:
حداقل تحصیلات لازم برای این شغل دیپلم است و علاقه مندان به آن می توانند در دوره های آموزشی که از طرف سازمان هلال احمر و وزارت بهداشت برگزار می شود، شرکت کنند. آن ها می توانند در آزمون های استخدامی سازمان هلال احمر و دیگر سازمان هایی که امدادگر استخدام می کنند، شرکت جویند و در صورت قبولی در آزمون و طی مراحل گزینش، دوره های آموزشی امدادگری و فوریت های پزشکی را طی کنند یا ابتدا دوره مقدماتی امداد و کمک های اولیه را بگذرانند و سپس با شرکت در دوره های تکمیلی، کارت امدادگری دریافت کنند.
ویژگی‌های امدادگر:
توانایی کار در شرایط دشوار را دارد: امدادگر گاهی مجبور است برای کمک به مردم زلزله زده یا سیل زده به مناطقی برود که حداقل امکانات را دارند.
با دقت و مسئولیت پذیر است: امدادگر می داند که زمان در نجات جان حادثه دیدگان نقش موثری دارد و اگر او به موقع در صحنه حاضر نشود، ممکن است جان یک یا چند نفر به خطر بیفتد. تشخیص درست او در این زمان هم بسیار اهمیت دارد. خونسرد است و ثبات عاطفی دارد: در مواجهه با مصدومان و حادثه دیدگان و مشاهده صحنه های دلخراش، کنترل احساسات و تاثیر نپذیرفتن از محیط بسیار مهم است و امدادگر تنها با خویشتن¬داری می¬تواند وظایف خود را به درستی انجام دهد.
خطرپذیر است: امدادگر برای نجات جان انسان ها با خطرهای زیادی روبه رو می شود؟ بنابراین، باید نترس و شجاع باشد.
