آشنایی با مهندسی هوافضا
هوافضا یکی از رشته های بسیار جذاب علوم مهندسی است. اگه بخواهیم کمی دقیق تر شویم قدمت این رشته در دنیا به قرن ۱۸ و ۱۹ و زمانی که علاقه مندان به پرواز فهمیدند که طراحی وسیله ای که قابل پرواز باشه و براحتی کنترلش کنند همچین کار راحتی نیست و نیاز به انجام محاسبات ریاضی دارد و این کار باید علمی انجام شود. همین موضوع به تدریج باعث شد تا به هوافضا به عنوان یک علم نگاه بشه. شاید بتوانیم بگوییم علوم سیالات یا علومی که به بررسی گازها یا مایعات مربوط می شود که آغازی است بر هوافضا و طراحی علمی اولین وسایل پروازی مثل بالن ها و گلایدرها.
هوافضا در ایران بسیار نوپاست و کمی بیشتر از ربع قرن از قدمتش می گذرد. این رشته اولین بار پس از انقلاب شکوهمند اسلامی و در اواسط دهه شصت توسط دانشگاه صنعتی امیر کبیر یا دانشگاه صنعتی مالک اشتر شروع به جذب دانشجو کرد و بنیانگذاران این رشته، اغلب فارغ التحصیلان ایرانی دانشگاه های آمریکا بودند که رشته مهندسی هوافضا را با خودشون به ایران آورده بودند و همان روش آموزشی که بر اساس آن در آنجا درس خوانده بودند در ایران هم اجرا کردند. با توجه به اینکه مهندسی هوافضا شباهت زیادی با مهندسی مکانیک داشت به دانشگاه های دیگر هم راه پیدا کرد. هر ساله دانشگاه ها مختلفی از طریق کنکور سراسری در این رشته پر مخاطب دانشجو جذب می کنند. از دانشگاه صنعتی شریف، صنعتی امیر کبیر گرفته تا برخی از دانشگاه های آزاد مثل واحد علوم تحقیقات و…
دانشجوهای هوافضا در دوره کارشناسی یا لیسانس مطالب یا دروس بسیار متنوع و جالبی را می خوانند. با توجه به اینکه هوافضا یک رشته مهندسی است، دروس مشابهی با سایر رشته ها دارد البته این اشتراک دروس بیشتر در درس های پایه ای با موضوع ریاضی و چند درس دیگر است. هوافضا بیشترین شباهت رو با رشته پرطرفدار مهندسی مکانیک دارد جالب است بدانید در گذشته گاهی از هوافضا به عنوان یکی از گرایش های مکانیک یاد می شود. این شباهت به بیشتر از ۵۰ درصد می رسد، برای همین در برخی از دانشگاه ها، دانشکده های مکانیک و هوافضا همراه هم هستند و جالبتر آنکه در بسیاری از دانشگاه ها کلاس ها بصورت مشترک برگزار می شود. اگر کمی دقیق تر شویم، دروس کارشناسی هوافضا در چند بخش دسته بندی می شوند: آیرودینامیک، کنترل و دینامیک پرواز، سازه های هوایی، جلوبرندگی و فضایی و اگر باز هم دقیق تر شویم تمامی دروسی که در دوره لیسانس ارائه می شوند شامل پنج دسته اند:
دروس پایه: ریاضی عمومی ۱، ریاضی عمومی ۲، فیزیک ۱، فیزیک ۲، الگوریتم‌ها و برنامه سازی کامپیوتر، معادلات دیفرانسیل، آزمایشگاه فیزیک ۱، آزمایشگاه فیزیک ۲و محاسبات عددی
دروس اصلی: استاتیک، دینامیک، مقاومت مصالح، ریاضیات مهندسی، مبانی مهندسی برق، آزمایشگاه مبانی مهندسی برق، مقدمه‌ای بر مهندسی هوافضا، مکانیک سیالات، ترمودینامیک ۱، ترمودینامیک ۲، آزمایشگاه ترمودینامیک و انتقال حرارت، آزمایشگاه سیالات، آزمایشگاه مقاومت مصالح، ارتعاشات مکانیکی، علم مواد، کنترل اتوماتیک، انتقال حرارت، نقشه کشی صنعتی ۱، نقشه کشی صنعتی ۲و تحلیلی سازه‌های هوایی
دروس تخصصی: آیرودینامیک ۱، آیرودینامیک ۲، مکانیک پرواز ۱، مکانیک پرواز ۲، طراحی هواپیما ۱، طراحی هواپیما ۲، طراحی سازه‌های هوافضایی، اصول جلوبرنده‌ها، آزمایشگاه آیرودینامیک ۱، آزمایشگاه آیرودینامیک ۲ و زبان تخصصی
دروس اختیاری: مکانیک مدارهای فضایی، مقاومت مصالح ۲، تئوری تنش حرارتی، پلاستیسیته عملی و تغییر شکل فلزات، آیرودینامیک هلیکوپتر، آیروالاستیسیته، طراحی اجزا۱، طراحی اجزا ۲، آمار و احتمالات، آیرودینامیک ۳، روشهای تجربی در آیرودینامیک، تئوری آیرودینامیک ملخ، جریان لزج، مقدمه‌ای بر مکانیک سیالات عددی، موتورهای احتراق داخلی، سوخت و احتراق، اصول راکت ها، توربوماشینها، مدیریت صنعتی، طراحی، کنترل و کاربرد سیستمهای ماهواره، سیستمهای اتوماتیک در فضا، کاربرد المانهای محدود وطراحی به کمک کامپیوتر
و دروس کارگاهی: کارگاه ورقکاری و جوشکاری، کارگاه ابزار دقیق و اندازه گیری در هواپیما، کارگاه موتور، بدنه و سیستم های هواپیما
دیگر دوره های آموزشی مرتبط
مقاومت مصالح
نقشه کشی صنعتی
مکانیک سیالات
آیرودینامیک هلیکوپتر
اما یک مهندس هوافضای خوب چه ویژگی هایی باید داشته باشه، با توجه به اینکه هوافضا برخلاف سایر رشته ها مثل برق و عمران از اول بدون گرایشه بنابراین در دوره کارشناسی دانشجوها مطالب متنوعی رو یاد می گیرند و به قولی همه کاره و هیچ کاره هستند البته ممکنه دانشجوها در ترم های پایانی تحصیلشون به یک موضوع یا گرایش خاص تمایل پیدا کنند و بر همین اساس هم موضوع پروژه پایانی که برای آخر دوره کارشناسی برایشان در نظر گرفته شده رو انتخاب کنند. اما بطور کلی یک مهندس خوب باید به دروسی که در دوره ۴ ساله یا ۸ ترمه لیسانس خونده تسلط کافی داشته و دید مهندسی پیدا کرده باشه. همچین باید به حداقل یک زبان برنامه نویسی تسلط کافی پیدا کنه که معمولا زبان برنامه نویسی فرترن (Fortran) به عنوان زبان پایه و در درس الگوریتم‌ها و برنامه سازی کامپیوتر به دانشجوها یاد داده می شه یادگیری و تسلط بر برنامه هایی مانند متلب (matlab) هم که موضوع آن ریاضیات است برای همه رشته های مهندسی بسیار مهمه. به طور دقیق تر در گرایش پیشرانش یا آیرودینامیک در دوره کارشناسی ارشد زبان اصلی برنامه نویسی براساس زبان فرترنه و زبان برنامه نویسی متلب هم جزو جدانشدنی دروس گرایش دینامیک پرواز و کنترله. همچنین دانشجوها اگر گرایش ارشد یا علاقه مندی خودشون رو در اواخر دوره لیسانس انتخاب کرده باشند لازمه که به نرم افزارهای تخصصی مربوطه تسلط کافی پیدا کنند و اگر قرار شد بعد از دوره لیسانس مستقیما وارد بازار کار شوند از این بابت مشکلی نداشته باشند.
بنابراین به صورت خلاصه یک مهندس هوافضا خوب باید به توانایی های زیر برسد:
مهارت عالی در تحلیل و حل مسائل
آشنایی با نرم افزارهای تخصصی
دانش فنی و دید مهندسی عالی
توانایی برنامه ریزی و مدیریت پروژه
توانایی کار تیمی بالا
داشتن اطلاعات بروز یا آپدیت بودن
آگاهی کامل نسبت اصول و قوانین مهندسی
تسلط کافی به زبان انگلیسی
جهت ثبت نام در دوره آموزشی مدیریت حرفه ای MBA هوافضا بر روی تصویر فوق کلیک نمایید.
این دوره به صورت غیر حضوری برگزار می گردد و محتوای آموزشی الکترونیکی در قالب CD یا DVD ارسال می شود به آدرستان
پس از پایان دوره گواهی آموزشی رایگان و معتبر با قابلیت ترجمه رسمی دریافت می نمایید
مشاوره رایگان : ۰۲۱۲۸۴۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۲۲۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۳۳۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۸۸۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۹۹۲۸۴
یکی از مهمترین موضوع هایی در انتخاب هر رشته ای وجود دارد بحث بازار کار و آینده شغلی آن رشته هست. شاید این سوال برای هوافضا به علت جدید بودنش بیشتر مطرح باشد یا به چشم بیاید. در یک جواب کلی برای این سوال باید بگوییم که با توجه به رشد و پیشرفت چشمگیر هوافضا در کشور، نیاز جدی به حضور متخصصین هوافضا در صنایع نظامی و غیرنظامی احساس میشه و جالب است بدانید هوافضا به عنوان رشته اول علمی ایران در نقشه جامع علمی کشور شناخته می شود. شاید در نگاه اول بنظر برسد بازار کاری هوافضا، محدود به کارهای صرفا نظامی مثل موشک و هواپیما باشد اما در عمل اینطور نیست. به عنوان مثال اصول آیرودیناک خودرو بسیار شبیه آیرودینامیک وسایل پرنده است و مهندسان آیرودینامیک براحتی می توانند با استفاده از محاسبات کامپیوتری و انجام تست های عملی با وسیله ای به نام تونل باد، یک ماشین آیرودینامیک، کم مصرف و حتی پرسرعت طراحی کنند یا به عنوان مثال دیگر طراحی توربین های بادی بزرگ و کوچک که از باد انرژی برق تولید می کنند، توسط مهندس های آیرودینامیک انجام میشود. در بحث هایی مثل کنترل، سازه و پیشرانش هم کاربردهای غیرنظامی بسیار زیاد است. مثلا مهندسان سازه می توانند سازه هر نوع وسیله ای مثل، خودرو، قطار و حتی کشتی رو طراحی کنند و برای یکی از کاربردهای گرایش پیشرانش می توانیم به توربین های گازی نیروگاه های تولید برق اشاره کنیم که بسیار شبیه به موتورهای جت هواپیما هستند. بنابراین فرصت های شغلی زیادی برای مهندسان توانمند و پرتلاش هوافضا در صنایع نظامی و غیر نظامی اعم از خصوصی و دولتی مانند صنایع خودروسازی، صنایع پالایشگاهی و نفت و گاز، نیروگاه ها و حتی فرودگاه ها وجود دارد. پس به طور خلاصه هر جایی که مهندسان مکانیک در اونجا مشغول به کار باشند جای خالی مهندسان هوافضا هم حس خواهد شد. مراکز اصلی هوافضایی کشور که مهندسای هوافضا می توانند در انجا یا مراکز زیر مجموعه آنها یک شغل هوافضایی داشته باشند به شرح زیر:
- سازمان فضایی ایران
- سازمان صنایع هوافضا
- سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح
- سازمان هواپیمایی کشوری
- شرکت های خصوصی متعدد
- مراکز تعمیر و نگهداری هواپیما
- نیروی هوافضای سپاه پاسدارن و نیروی هوایی ارتش
