درباره ایزو 13153:

ایزو 13153 یا استاندارد ایجاد و ذخیره سازی انرژی در ساختمان ها چهارچوبی برای ساختمان های مسکونی و واحد های تجاری کوچک دارد که می توان گفت اصلی ترین ویژگی آن نسبت مصرف انرژی می باشد. فرایند طراحی یا رهنمون های طراحی در این استاندارد، روند طراحی را توضیح می دهند و توسط رهنمون هایی طراحی شده اند که طراحان ساختمانی در آن، یک ساختمان را به عنوان یک سیستم کل در نظر می گیرند و تمام بخش های آن مربوط به عملکرد انرژی در آن می باشد. طراحان نقش بسیار مهمی در توزیع فناوری های ذخیره انرژی دارند زیرا معمولا تصمیمات نهایی درباره اینکه آیا فناوری های ذخیره انرژی نیاز می باشد یا خیر، بر عهده آن ها می باشد و در نهایت آن ها هستند که مشخص می کنند کدام فناوری های ذخیره انرژی باید در پروژه های ساختمانی اجرا شوند.

چهارچوب فرایند طراحی ذخیره انرژی در ساختمان های مسکونی و واحد های تجاری کوچک:

این استاندارد بین المللی چهارچوبی برای طراحی برنامه ذخیره انرژی در ساختمان های مسکونی و واحد های تجاری کوچک ارائه کرده است که هدف آن بهبود رهنمون های طراحی برای مسئولین طراحی بخش های مرتبط با مصرف انرژی ساختمان ها می باشند. این استاندارد بین المللی تنها در فرایند طراحی ساختمان های مسکونی و واحد های تجاری کوچک کاربرد دارد.

عبارات و اصطلاحات خاص استاندارد ایجاد و ذخیره سازی انرژی در ساختمان ها:

در ادامه برخی از عبارت ها و اصطلاحات خاص این استاندارد آشنا می شوید:

1. مقایسه تجربی: پیش بینی مصرف انرژی یا تاثیر گذاری روشی در ذخیره انرژی یک ویژگی خاص در یک فناوری خاص در زمان فرایند طراحی یا رهنمون های طراحی می باشد که در آن شرایط از پیش تعیین شده طراحی کاملا با آنچه که در پروژه ساختمانی مطرح می باشد، موافق نیست.

2. شرایط طراحی: شرایطی است که می تواند بر عملکرد فناوری های ذخیره انرژی تاثیر می گذارد و در زمان طراحی ساختمان باید در نظر گرفته شود.

3. طراح عمومی: فردی است که ساختمان ها و تجهیزات آن را طراحی می کند و لزوما متخصص مسائل ذخیره انرژی ساختمان ها هم نمی باشد.

4. رهنمون های طراحی: رسانه هایی هستند که در بر دارنده اطلاعاتی درباره نحوه طراحی ساختمان ها و فرایند طراحی آن می باشند.

5. فرایند طراحی: مجموعه ای از اقداماتی است که توسط طراحان انجام می شود و در نهایت مشخصات و طراحی های ترسیم شده ای را ارائه می دهند.

6. نرخ مصرف انرژی: نرخ مصرف انرژی پیش بینی شده ای برای یک انرژی خاص می باشد و از منبع مصرف انرژی استفاده می کند.

7. فناوری ابزاری ذخیره انرژی: گروهی از روش های طراحی یا ویژگی های خاصی که در کنار هم نقش اصلی ساختمان را مشخص می کنند و برای کاهش مصرف انرژی در مقایسه با روش ارجاعی تایید شده است.

8. مصرف انرژی: تجهیزاتی که برای انرژی های مختلف استفاده می شوند و میزان مصرف انرژی در هر کدام از آن ها متفاوت می باشد. مانند گرمایش، سرمایش، تهویه هوا، آب گرم، روشنایی، پخت و پز، لوازم برقی و غیره.

9. پیش بینی مصرف انرژی: مصرف انرژی در انرژی اولیه که می توان از طریق بررسی دقیق عملکرد قسمت های مختلف ساختمان و با توجه به کارآمدی تجهیزات ساختمان آن را پیش بینی کرد.

10. پروژه: پروژه اطلاعات مرتبطی برای طراحان و دیگر افراد مسئول فراهم می کند که می تواند حوزه کاری ساختمان را تعریف کند. توجه داشته باشید که پروژه تمام موانعی که قابل اصلاح شدن نیست و شرایط ضروری، نظریه ها و میزان مصرف انرژی را مشخص می کند. تمام این موارد شاید در این مرحله به طور کامل تعریف نشوند. برخی از آن ها هم ممکن است به دلیل بازخورد هایی که در ادامه و در فرایند طراحی دریافت می کنند، اصلاح شوند.

11. مصرف انرژی منبع: میزان انرژی مصرف شده پیش بینی شده یک ساختمان با توجه به منبع انرژی و فناوری های ابزاری .

12. مشخصات منبع: مشخصاتی که عملکرد انرژی به عنوان یک منبع استاندارد باید داشته باشد.

13. ویژگی ها: اطلاعاتی هستند که مشخص کننده بخشی از ساختمان یا ویژگی های ضروری ساختمان برای نصب تجهیزات می باشند.

14. مسئولین رهنمون های طراحی: افرادی هستند که رهنمون های طراحی را برای طراحان و با استفاده از تخصص خود در زمینه کاهش مصرف انرژی در ساختمان های مسکونی، طراحی می کنند.

این استاندارد، چهارچوب خاص خود را دارد و بر اساس استاندارد بین المللی ارائه شده است. ویژگی های اولیه آن بر گرفته از اطلاعات کمی درباره تاثیر گذاری ذخیره انرژی در گزینه های طراحی ساختمان ها می باشد. این موضوع بعد از تلاش و تجربه طراحان زیاد به تصویب رسیده است، آن هایی که اساسا در پروژه های کوچک حضور حرفه ای داشته اند و نتوانسته اند خودشان نظرات و ایده های شان را اجرایی کنند.  
تصمیمات اصلی در فرایند طراحی در این استاندارد بین المللی به عهده طراحان می باشد و شامل ویژگی های زیر می باشد:

الف) انتخاب محتاطانه فناوری های بنیادی:

در فرایند طراحی برای ذخیره انرژی در ساختمان ها، انتخاب محتاطانه فناوری های بنیادی که قبل از انتخاب نهایی شان، مورد تایید قرار گرفته اند، ضروری می باشد. تعداد فناوری های بنیادی انتخاب شده به شرایط طراحی بستگی دارد. برای مثال در آب و هوا های سرد عایق کردن ساختمان ها به عنوان یک فناوری بنیادی شناخته می شود که تاثیر زیادی در ذخیره انرژی گرمایی دارد.

ب)انتخاب نهایی ویژگی های تطبیق یافته در پروژه های ساختمانی:

بعد از پیش بینی مصرف انرژی یا کاهش آن و بعد از بررسی توازن میان هزینه های اولیه و کاهش هزینه های جاری، طراحان باید گزینه هایی نهایی را اگر از مقرون به صرفه بودن آن ها و توانایی ذخیره انرژی شان مطمئن بودند، برای فناوری های بنیادی انتخاب کنند.

پ)کاوش بهترین گزینه برای دریافت ایزو ایجاد و ذخیره سازی انرژی در ساختمان ها می باشد:

موسسه کاوش به عنوان یک کنسرسیوم ارزیابی و اعتبار سنجی شرکت ها، وظیفه بررسی و طبقه بندی بنگاه های اقتصادی و کسب و کارهای مختلف را دارد و هدف آن استاندارد سازی سازمانی این بنگاه ها می باشد. موسسه کاوش زیر نظر سازمان استاندارد کار می کند و می تواند بهترین گزینه برای اخذ استاندارد مدیریت اسناد و اطلاعات باشد. البته سازمان ملی استاندارد هیچ ایزو ای صادر نمی کند بلکه فقط به شرکتها مجوز اعطای ایزو می دهد، مانند وزارت علوم که مستقیم مدرک دانشگاهی نمی دهد. در کنار این ها تیم مشاوران کاوش، با صبر و حوصله آماده ارائه خدمات مشاوره ای رایگان به مراجعین خود می باشد. کاوش برای شما بسته های خودآموز مربوط به استاندارد مورد نظر شما را با قیمت های بسیار مناسب نیز فراهم کرده است که می توانید با تهیه آن ها، از مزایای آن ها بهره مند شوید. همچنین کاوش مجوز فعالیت از سازمان صنعت، معدن و تجارت و سازمان ملی استاندارد با هم دارد و در نتیجه با یک واسطه زیر مجموعه IAF می باشند.