بازرسی یکی از روش های ارزیابی انطباق برای محصولات و خدمات است و استاندارد ISO/IEC 17020 مهم ترین استاندارد تخصصی است که برای انواع مختلف سازمان های بازرسی کننده کاربرد دارد. مرجع اصلی این استاندارد، استاندارد اروپایی EN45004 است و هدف آن مشخص کردن معیارهای عمومی سازمان های بازرسی کننده بی طرف، صرف نظر از سازمان مورد بازرسی می باشد.
اولین ویرایش این استاندارد در سال 1998 صادر شد و در سال 2012 با تغییرات اساسی در متن استاندارد، ویرایش جدید آن در اختیار عموم قرار گرفت. دامنه کاربرد این استاندارد برای کلیه سازمان های بازرسی کننده صرف نظر از دامنه کاری و تعداد کارکنان و محل استقرار و غیره می باشد.
همچنین این استاندارد ابزاری برای ارزیابی سازمان های بازرسی کننده از طرف مراجع تایید صلاحیت بوده و از این طریق به سایر سازمان های مرتبط و مشتریان شرکت های بازرسی کننده کمک می کند تا صلاحیت این شرکت ها را شناسایی کنند.
در متن این استاندارد، سازمان های بازرس ک‌یننده به سه دسته اصلی زیر تقسیم شده اند:
سازمان های بازرسی کننده نوع الف، سازمان ها یی مستقل هستند که خدمات بازرسی را منحصرا به شخص ثالث ارائه می دهند و در محصول یا خدمت مورد بازرسی ذینفع نیستند.
سازمان های بازرسی کننده نوع ب، بخش جداگانه و قابل شناسایی از سازمانی هستند که فعالیت های طراحی، ساخت، تامین، نصب، استفاده یا نگهداری از اقلام مورد بازرسی را انجام می دهد و سازمان بازرسی کننده برای ارایه خدمات به سازمان مادر تاسیس شده است.

سازمان های بازرسی کننده نوع پ، سازمان های بازرسی کننده ای هستند که فعالیت های طراحی، ساخت، تامین، نصب، استفاده یا
نگهداری اقلام مورد بازرسی یا سایر اقلام مشابه و هم ردیف را انجام می دهند و ممکن است خدمات بازرسی را برای سازمان های
دیگری غیر از سازمان مادر خود نیز ارائه دهند.
در متن این استاندارد برای هر گروه الزامات اختصاصی تعریف شده است.
متن استاندارد به الزاماتی که یک شرکت بازرسی کننده باید رعایت کند پرداخته است. علاوه بر الزامات عمومی، از مهمترین
الزاماتی که در متن استاندارد به آن اشاره شده است، استقلال، بی طرفی و مسئولیت شرکت های بازرسی است. ازجمله مواردی
که در این زمینه ها در متن استاندارد آورده شده است عبارتند از:

• کارکنان سازمانهای بازرسی باید از هرگونه فشار تجاری، مالی و غیره که ممکن است بر داوری آنها تاثیر بگذارد به دور باشند.
•  سازمان بازرسی باید مستقل از طرف های ذینفع باشد.
• خدمات بازرسی باید بر اساس معیارهای الزامی مرتبط با نوع سازمان بازرسی انجام شود.
• سازمان بازرسی کننده باید دارای بیمه مسئولیت کافی باشد، مگر آنکه مسئولیت آن توسط دولت طبق قوانین ملی بر عهده گرفته شود.

سازمان های بازرسی بر اساس الزامات این استاندارد و از طرف نهادهای تایید صلاحیت مورد ارزیابی قرار می گیرند و در صورت
تایید رعایت الزامات، گواهینامه این استاندارد را برای دامنه مشخصی از فعالیت های بازرسی که مورد ارزیابی قرار گرفته است
دریافت می کنند.
گواهی های بازرسی صادر شده از طرف شرکت های بازرسی در صورتی می توانند در سرتاسر دنیا مورد تایید باشند که این شرکت های بازرسی گواهینامه استاندارد ISO/IEC 17020 خود را از یک مرجع تایید صلاحیت عضو اصلی اتحادیه بین المللی تایید صلاحیت آزمایشگاه ها گرفته باشند. لازم به توضیح است که این نهاد بین المللی هم به همین منظور و با شعار یک بار آزمون یا بازرسی و استفاده از نتیجه در سراسر دنیا تشکیل شده است.
در یک جمع بندی کلی می توان استاندارد ISO/IEC 17020 را ابزاری جهت اطمینان از تحقق کیفیت بازرسی انواع سازمان ها دانست که سازمان بازرس را جهت بهینه سازی و افزایش سطح کیفی خدمات خود یاری می کند و هم زمان اطمینان شرکت های بازرسی شونده و کارفرما را در تحقق اهداف کیفی آنها پس از اجرای بازرسی جلب خواهد کرد.