شکسته شدن یک سد درمانی در حامل های دارویی با ساخت قرص نانوذرات توسط محقق ایرانی
یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی محقق ایرانی، با طراحی نانوحامل دارویی خوراکی، موفق به شکستن یک سد درمانی در نانوداروها شدند.
داروهایی که توسط نانوذرات به بدن تحویل داده می شوند، نویدی برای درمان هدفمند بسیاری از بیماری ها به شمار می آیند؛ با این حال، این نانوذرات باید به بدن بیمار تزریق شوند و این امر کارآیی آنها را محدود کرده است.
اکنون محققان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) و بیمارستان زنان بریگهام (BWH) به رهبری دکتر «امید فرخزاد»، نمونه نانوذره جدیدی را طراحی کرده اند که خوراکی است و توسط دستگاه گوارش هضم می شود. این دارو به بیماران امکان استفاده از قرص را به جای دریافت تزریق می دهد.
دانشمندان در این روش مبتکرانه خود از این ذرات برای نمایش تحویل دهانی انسولین به بدن موش های تحت آزمایش استفاده کردند؛ اما به گفته آنها می توان این نانوذرات را برای حمل هر گونه دارویی که در یک نانوذره جاسازی شده، به کار برد.
نانوذرات جدید با پادتن هایی پوشیده شده اند که به عنوان کلیدی برای بازکردن گیرنده های موجود بر روی سطوح سلول های موجود در طول روده عمل می کنند.
این سلول ها به نانوذرات امکان تجزیه شدن توسط دیواره های روده و ورود به جریان خون را می دهند.
این نوع تحویل دارو به ویژه در طراحی درمان های جدیدی برای بیماریهایی مانند کلسترول بالا یا آرتروز مفید است.
مبتلایان به چنین بیماریهایی می توانند این قرص ها را به طور منظم، به جای ملاقات مکرر با پزشک با هدف دریافت تزریق نانوذره ای، مصرف کنند.
امید فرخزاد، مدیر آزمایشگاه نانوپزشکی و موادزیستی بیمارستان زنان بریگهام گفت: چالش کلیدی، چگونگی عبوردادن نانوذره از خلال این مانع سلولها است. هر بار که سلولی بخواهد مانعی را بوجود بیاورد، اتصالاتی را مانند یک دیوار آجری از سلولی به سلول دیگر شکل می دهد که در آن آجرها، همان سلول ها بوده و هیچ چیزی نمی تواند به این دیوار نفوذ کند.
محققان پیش تر تلاش کرده بودند این دیوار را با ایجاد اختلال موقتی در تقاطع های تنگ بشکنند و به داروها امکان عبور دهند.
فرخزاد و تیمش در این مطالعه با هدف ساخت نانوذراتی که بتواند به طور گزینشی این مانع را بشکند، از تحقیق های پیشین بهره بردند.
این تحقیقات نشان داده بودند چگونه نوزادان پادتن ها را از شیر مادرشان جذب و دفاع ایمنی خود را تقویت می کنند.
این پادتن ها بر روی یک گیرنده سطح سلولی به نام FcRN قلاب می شوند و به آنها امکان دسترسی از خلال سلول های روده به درون شریان های خونی مجاور داده می شود.
تیم علمی حاضر در این پروژه نانوذرات را با پروتئین های Fc پوشاندند. این پروتئین ها بخشی از پادتن هایی هستند که به گیرنده FcRN متصل می شوند. این پروتئین ها همچنین در سلول های روده افراد بزرگسال وجود دارند.
نانوذرات به کاررفته که از پلیمر زیست سازگار PLA PEG ساخته شده اند، می توانند محموله باری مانند انسولین را در هسته خود حمل کنند.
پس از هضم این ذرات، پروتئین های Fc بر روی FcRN موجود در روده قلاب شده و تمامی نانوذره را با خود همراه می کنند.
جزئیات این مطالعه در Science Translational Medicine منتشر شد.
