مقدمه
مدیریت تولید یا عملیات، فرایند ی است که درآن، انواع منابع مختلف مورد استفاده در سیستم های فرعی تولید یا عملیات در سازمان، ترکیب می شوند و بدین صورت، ارزش مربوط به محصول یا سرویس در یک روش کنترل شده، افزایش می یابد. این مسئله با سیاست مربوط به سازمان، تطابق دارد. بنابراین، این بخشی از یک سازمان است که در مورد انتقال یک گستره از ورودی ها به داخل محصولات یا سرویس های مورد نیاز، مورد بررسی قرار می گیرد.
گروه فعالیت های مربوط به مدیریت مرتبط، که درگیر تولید محصولات خاص است، مدیریت تولید نامیده می شود. اگر یک مفهوم یکسان به مدیریت سرویس ها، بسط داده شود، بنابراین، یک گروه مربوطه از فعالیت های مدیریتی مدیریت عملیات نامیده می شود.
ارزیابی های تاریخی از مدیریت تولید و عملیات
برای بیش از دو قرن است که مدیریت تولید و عملیات، به عنوان یک فاکتور مهم در رشد اقتصادی کشورها، شناخته شده است .
دیدگاه سنتی در مورد مدیریت تولید در قرن ۱۹ ام آغاز شد. در این زمان، Adam Smith مزیت های خاص بخش کارگری را تشخیص داد. او پیشنهاد کرد تا مشاغل را به مشاغل تخصصی تقسیم بندی کنیم و کارگران را برای تخصص های خاص آموزش دهیم. در اوایل قرن ۲۰ام، F.W. Taylor تئوری های اسمیت را اجرا کرد و مدریت علمی را توسعه داد. از آن زمان تا سال ۱۹۳۰، بسیاری از روش ها برای فایق آمدن بر دیدگاه سنتی،توسعه یافت
دیریت محصول از دهه ی ۱۹۳۰ تا دهه ی ۱۹۵۰ مورد قبول واقع شد. وقتی دیدگاه تیلور به طور گسترده تری شناخته شد، مدیران روش هایی را توسعه دادند که بر روی بازده اقتصادی در تولید، تمرکز داشت. کارگران به طور جزئی و به خوبی مورد بررسی قرار گرفتند و بدین صورت اثرات زائد مربوطه حذف گردید و بدین صورت بازده بهبود یافت. در همان زمان، روانشناسان، جامعه شناسان و سایر متخصصین علوم اجتماعی، شروع به مطاعه بر روی رفتارهای انسانی در محیط های کاری کردند. علاوه بر این، اقتصاد دان ها، ریاضی دان ها و متخصصین کامپیوتر، از روش های تحلیلی پیچیده تر و جدیدتر استفاده کردند.
در دهه ی ۱۹۷۰، دو تغییر متمایز در دیدگاه ما ایجاد شد. واضح ترین آنها، که در نام جدید “مدیریت عملیات” انعکاس داشت، یک شیفت در بخش های سرویس دهی و تولید اقتصاد، ایجاد کرد. وقتی بخش سرویس دهی غالب تر شد، تغییر ایجاد شده در تولید به عملیات ، موجب شد تا تمرکز بر روی گسترش حوزه ی ما در سازمان های سرویس دهی ایجاد گردد. مورد دوم این است که تغییر مناسب تر ، با تمرکز بر روی سرویس ها، شروع شد نه تمرکز بر روی آنالیز در اقدامات مدیریتی.
مفهوم تولید
تابع تولید بخشی از یک سازمان ات که دغدغه ی آن، انتقال یک گستره از ورودی ها، به داخل خروجی ها (محصولات) مورد نیاز می باشد که دارای یک سطح کیفی لازم می باشد.
تولید به عنوان یک تبدیل مرحله به مرحله تعریف می شود که در آن یک ماده از یک شکل، به شکل دیگر تغییر می کند. این تغییر از طریق یک فرایند شیمیایی یا مکانیکی انجام می شود و در طی آن، میزان بهره وری یک محصول، برای استفاده کننده، افزایش می یابد. بنابراین، تولید، یک فرایند با ارزش افزوده است. در هر مرحله از فرایند، افرایش ارزش قابل مشاهده می باشد.
Edwood Buffa تولید را به عنوان فرایندی تعریف کرده است که بوسیله ی آن، محصولات و سرویس ها، ایجاد می شوند. برخی مثال ها از تولید، عبارتند از: تولید محصولات سفارشی، مانند بویلرهای دارای ظرفیت های خاص، ساخت آپارتمان، برخی از ساختارهای تولید شده برای مشتریان انتخابی و … می باشد. این تولید شامل محصولات استاندارد، مانند ماشین، اتوبوس، موتورسیکلت، رادیو، تلویزیون و … می شود
سیستم تولید
سیستم تولید مربوط به یک سازمان، آن بخشی از سازمان است که محصولات سازمان، در آن تولید می شوند. این سیستم دارای فعالیتی است که بر طبق آن، منابع، در داخل یک سیستم تعریف شده، جریان می یابند، با هم ترکیب می شوند و به یک روش کنترل شده، ارزش آن افزوده می شود. این ارزش آفرینی با توجه به سیاست هایی انجام می شود که بوسیله ی مدیریت تعیین می شود. یک سیستم تولید مشابه، در بالا نشان داده شده است.
سیستم تولید دارای ویژگی های زیر است:
۱٫ تولید یک فعالیتی سازمانی است بنابراین، هر سیستم تولید، دارای یک هدف است.
۲٫ این سیستم انواع ورودی های مختلف را به خروجی های مفید تبدیل می کند.
۳٫ این سیستم به صورت ایزوله نسبت به سایر سیستم های سازمان، کار نمی کند.
۴٫ یک بازخورد در مورد فعالیت ها وجود دارد که آنها برای کنترل و بهبود کارایی سیستم، ضروری است.
جهت ثبت نام در دوره آموزشی مدیریت تولید و عملیات بر روی تصویر فوق کلیک نمایید
دوره غیر حضوری است و محتوای الکترونیکی در قالب CD یا DVD به آدرستان ارسال می گردد
پس از پایان گواهی و مدرک معتبر دوره آموزشی مدیریت تولید و عملیات با قابلیت ترجمه رسمی دریافت می نمایید
مشاوره رایگان: ۰۲۱۲۸۴۲۸۴ و ۰۹۱۳۰۰۰۱۶۸۸ و ۰۹۳۳۰۰۲۲۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۳۳۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۸۸۲۸۴ و ۰۹۳۳۰۰۹۹۲۸۴
طبقه بندی سیستم های تولید
سیستم های تولید می تواند به صورت سیستم های فروشگاهی، مجموعه ای، انبوه و سیستم های تولید پیوسته، تقسیم بندی کرد
تولید کار فروشگاهی (JOB SHOP PRODUCTION)
تولید کار فروشگاهی بوسیله ی تولید یک یا چند مقدار از محصولاتی شناسایی می شود که بر اساس نظر مشتری و در یک زمان معین و هزینه ی معین، طراحی و تولید می شود. ویژگی متمایز مربوط به این تولید، حجم پایین و تنوع بالا در محصول می باشد.
یک کار فروشگاهی از ماشین های با هدف کلی تشکیل شده است که در بخش های مختلف، قرار داده شده اند. هر تقاضایی برای کار فروشگاهی نیازمند الزامات فنی منحصربفرد است و نیازمند پردازش با استفاده از ماشین آلات می باشد.
ویژگی ها
سیستم تولید کار فروشگاهی، وقتی مورد استفاده قرار می گیرند، که موارد زیر وجود داشته باشد:
۱٫ تنوع بالا در محصولات و حجم تولید پایین
۲٫ استفاده از ماشین ها و تأسیسات با هدف عمومی.
۳٫ اپراتورهای با مهارت می توانند هر شغل را به عنوان یک چالش در نظر بگیرند که علت آن، منحصربفرد بودن است.
۴٫ موجودی انبار مورد نیاز بالا برای مواد، ابزارها و قطعات.
۵٫ برنامه ریزی جزئی در مورد توالی الزامات مربوط به هر محصول، ظرفیت ها برای کار و اولیت های مربوط به سفارشات.
مزیت ها
در ادامه برخی از مزیت های تولید کار فروشگاهی آورده شده است:
۱٫ به دلیل استفاده از ماشین ها و تأسیسات با هدف عمومی، محصولات متنوعی را می توان را با این روش، تولید کرد.
۲٫ اپراتورها مهارت بیشتر خواهند داشت و هر شغل به آنها فرصتی را یاد می دهد.
۳٫ پتانسیل کامل اپراتورها در زمینه ی قابل استفاده می باشد.
۴٫ فرصت هایی برای استفاده از روش های خلاقانه و ایده های ابداعی، وجود دارد.
محدودیت ها
در ادامه برخی از محدودیت های تولید کار فروشگاهی، آورده شده است:
۱٫ هزینه های بالا به دلیل استفاده از ستاپ تکرار شونده، متغیر است.
۲٫ حجم بالایی از انبارداری در تمام سطوح مورد نیاز است و از این رو، هزینه های انبارداری در این روش، بالاست.
۳٫ برنامه ریزی های تولید پیچیده است.
۴٫ الزامات فضایی مورد نیاز بزرگتر است.
تولید مجموعه ای (BATCH PRODUCTION)
تولید مجموعه ای بوسیله ی انجمن تولید و کنترل انبارداری آمریکا (APICS) به عنوان یک شکل از تولید تعریف شده است که در آن، تولید از طریق بخش های عملیاتی در حالت مجموعه یا تعداد بالا، انجام می شود و هر مجموعه ممکن است دارای روش های مختلفی باشند. این روش به خاطر تولید یک تعداد محدود از محصولات در یک زمان منظم و استوک شدن به دلیل عدم خرید، مواجه است.
ویژگی ها
سیستم تولید مجموعه ای، تحت شرایط زیر مورد استفاده قرار می گیرد:
۱٫ استفاده ی بهتر از کارخانه و دستگاه ها
۲٫ بهبود تخصص کاربردی
۳٫ هزینه بر واحد کمتر است در مقایسه با تولید بر اساس سفارش شغلی
۴٫ کاهش سرمایه گذاری در کارخانه و ادوات
۵٫ انعطاف پذیری در تعداد فرایند و مکان محصولات
۶٫ رضایت شغلی برای اپراتورها موجود می باشد.
محدودیت ها
محدویت های زیر مربوط به تولید مجموعه ای می باشد:
۱٫ کار با مواد پیچیده است زیرا این رویه پیچیده است که علت آن، جریان های غیر منظم و طولانی
۲٫ برنامه ریزی و کنترل تولید، پیچیده است.
۳٫ کار در بخش انبارداری، در مقایسه با تولید پیوسته، بالاتر است.
۴٫ هزینه های ستآپ به دلیل تغییرات فرکانسی ستآپ، بالاست.
تولید انبوه
تولید قطعات مجزا و مونتاژ آنها با استفاده از فرایند پیوسته، تولید توده ای نامیده می شود. این سیستم تولید، بوسیله ی حجم بالای تولید، توجیه می شود. ماشین ها در یک خط یا یک طرح تولید، آرایش پیدا می کند. محصولات و استانداردسازی فرایند موجود می باشد و تمام خروجی ها از یک رویه دنبال می کند.
ویژگی ها
تولید توده ای تحت معیارهای زیر مورد استفاده قرار می گیرد:
۱٫ ستاندارد سازی محصول و توالی فرایند.
۲٫ اختصاص ماشین های با هدف خاص که دارای ظرفیت تولید و نرخ تولید بالاتری هستند.
۳٫ حجم تولید بزرگتر
۴٫ سیکل تولید کوتاه تر
۵٫ میزان انبارداری کمتر
۶٫ به تعادل رساندن خطوط تولید
۷٫ جریان مواد، اجزا و قطعات به صورت پیوسته باشند
۸٫ برنامه ریزی های تولید و کنترل آنها، ساده باشد
۹٫ دستکاری مواد می تواند به طور کامل، اتوماتیک باشد.
مزیت ها
در ادامه برخی از مزیت های روش تولید انبوه، آورده شده است:
۱٫ نزخ تولید بالاتر بدون کاهش در زمان سیکل تولید
۲٫ ظرفیت استفاده ی بالاتر به دلیل وجود تعادل در خط تولید
۳٫ نیاز به اپراتورهای مهارت دیده، کمتر است.
۴٫ میزان فرایندهای انبارداری، کمتر است.
۵٫ هزینه های تولید بر واحد، کمتر است.
محدودیت ها
در ادامه برخی از محدودیت های روش تولید انبوه، بیان شده است:
۱٫ خرابی یک دستگاه می تواند کل فرایند را متوقف کند.
۲٫ با ایجاد تغییرات در طراحی محصول، طرح خط تولید نیز باید تغییر کند.
۳٫ سرمایه گذاری بالایی برای تأسیسات تولید مورد نیاز است.
۴٫ زمان سیکل بوسیله ی آهسته ترین بخش فرایند، تعیین می شود.
تولید پیوسته
تأسیسات تولید به گونه ای آرایش یافته اند که در آنها تولید عملیات تولید از اولین عملیات شروع و به محصول نهایی، ختم می شود. این آیتم ها به صورت جریان و از طریق توالی عملیات ها انجام می شود و ادوات حمل و نقل مانند نوار نقاله و دستگاه های انتقال، مورد استفاده قرار می گیرد.
ویژگی ها
تولید پیوسته تحت موارد زیر مورد استفاده قرار می گیرد:
۱٫ امکانات و تجهیزات اختصاصی بدون هیچ انعطاف پذیری
۲٫ دستکاری و حمل و نقل مواد، به طور کامل اتوماتیک است.
۳٫ مواد مورد استفاده نمی توانند به آسانی از مواد نهایی، تشخیص داده شوند.
۴٫ فرانید از توالی عملیات ها، تشکیل شده است.
۵٫ برنامه ریزی و برنامه ی کاری یک عملیات روتین است.
مزیت ها
در ادامه برخی از مزیت های تولید پیوسته، بیان شده است:
۱٫ استانداردسازی محصول و توالی فرایند
۲٫ نرخ تولید بالاتر با زمان سیکل کمتر
۳٫ ظرفیت استفاده ی بالاتر با زمان سیکل کمتر
۴٫ نیروی کار برای دستکاری مواد مورد نیاز نیست زیرا فرایند به طور کامل، اتوماتیک است.
۵٫ افراد با مهارت محدود می توانند در خط تولید مورد استفاده قرار گیرند.
۶٫ هزینه های واحد به دلیل حجم تولید بالا، کم است.
محدودیت ها
در ادامه برخی از محدودیت های مربوط به روش تولید پیوسته، بیان شده است:
۱٫ انعطاف پذیری در تعداد فرایندهای مورد استفاده
۲٫ سرمایه گذاری بسیاری بالا برای تنظیم جریان خطوط تولید پ
۳٫ تنوع محصول محدود می باشد.
مدیریت تولید
مدیریت تولید، یک فرایند مربوط به برنامه ریزی، سازمان دهی، جهت دهی و کنترل فرایندهای تولید می باشد. این مدیریت از منابع مختلفی ترکیب شده اس که در آن از سیستم های فرعی مربوط به سازمان برای تولید استفاده می شود.
E.S. Buffa مدیریت تولید را به عنوان مدیریتی تعریف کرده است که با تصمیم گیری های مربوط به فرایندهای تولید درگیر است به نحوی که محصول یا سرویس منتج شده، با توجه به معیارهای خاص، تولید می شود. مقدار این تولید و برنامه ریزی مربوط به تولید، بر طبق نیاز است.
اهداف مربوط به مدیریت تولید
هدف مربوط به مدیریت تولید، تولید محصولات یا سرویس هایی با کیفیت و مقدار واقعی و زمان و هزینه های تولید واقعی است.
۱٫ کیفیت واقعی
کیفیت محصول بر اساس نیاز مشتری تعیین می شود. کیفیت واقعی ضرورتاً بهترین کیفیت نیست. این کیفیت بر اساس قیمت محصول و ویژگی های فنی تعیین می شود، همانگونه که در ویژگی های خاص آن وسیله، بیان شده است.
۲٫ مقدار واقعی
سازمان های تولیدی باید محصولات را در تعداد مناسب تولید کنند. اگر آنها بیش از تقاضا محصولی را تولید کنند، این محصول در انبار می ماند و اگر مقدار تولید شده، کمتر از تقاضا باشد، این مسئله منجر به کمبود محصول می شود.
۳٫ زمان واقعی
زمان مربوط به تحویل یکی از پارامتر های مهم برای قضاوت در مورد میزان اثربخشی بخش تولید است. بنابراین، بخش تولید مجبور هستند تا استفاده ی بهینه ای از منابع خروجی داشته باشند تا بدین صورت، هدف های مربوطه، حاصل شود.
۴٫ هزینه های تولید واقعی
هزینه های تولید، پیش از اینکه محصول تولید شود، تعیین می شود. از این رو، تمام تلاش ها باید در جهت تولید محصولاتی باشد که قبلاً هزینه های تولید آنها تعیین شده است. بدین صورت، تغییر میان هزینه ی واقعی و هزینه ی استاندارد، تعیین می شود.
